و اين سهم را به اين سبب به آنها اختصاص داد كه خويشاوندان پيامبر خدا هستند و اين سهم براى ايشان هميشگى و زوال ناپذير است . سپاس خداوندى را كه پيامبر را از ما و ما را از او قرار داد . رسول خدا صلَّى الله عليه و آله از خمس به هيچ كس جز ما و هم پيمانان و موالى ما چيزى نداد ؛ زيرا آنان هم از ما به شمار مىآيند و از سهم خود به مردمى داد كه بين او با آنان حرمتى بود ، تا كمكى باشد براى مسائلى كه بين آنها وجود داشت .
پس به طور قطع ، من آنچه را خداوند در بارهء مصرف انفال چهارگانه توضيح داده و آنچه را با فرمان خود در بارهء آنها وعده فرموده و با بيان شافى و برهان درخشان بيان نموده و وحى بر آن نازل شده و پيامبر مرسل به آن عمل كرده است ، به تو ياد دادم . پس هر كه فرمايش خدا را تحريف نمايد يا پس از آن كه آن را شنيد و فهميد تغييرش دهد ، گناه آن بر گردن خود اوست و طرف او در آن كار خود خداست . و السّلام عليك و رحمة الله و بركاته .
ارايهء دليل روشنگر امام صادق عليه السّلام بر صوفيان هنگامى كه بر او وارد شدند و او را از دنبال روزى رفتن نهى كردند .
سفيان ثورى نزد امام صادق عليه السّلام آمد و بر تن آن حضرت جامه هايى سپيد ديد كه [ در لطافت و تمييزى ] گويا پردهء روى سپيدهء تخم مرغ هستند ، به عنوان اعتراض به آن حضرت ، گفت : اين جامه سزاوار تو نيست [ و نبايد خود را به زيورهاى دنيا آلوده سازى . ] امام صادق فرمود : مىخواهم سخنى به تو بگويم ، خوب گوش كن و به دل بسپار كه از براى دنيا و آخرت تو مفيد است به شرط آن كه بر سنّت و حقّ بميرى نه بر بدعت .
[ اگر زندگى و خوراك و پوشاك پيامبر صلَّى الله عليه و آله را ملاك قرار مىدهى و بر اساس آن بر من اعتراض مىكنى بايد ] تو را از مطلبى آگاه سازم و آن اين است كه پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله در روزگارى به سر مىبرد كه فقر و سختى و تنگدستى همه را فرا گرفته بود ، ولى اگر در عصرى وسائل زندگى فراهم شد [ و شرائط بهره بردارى از موهبتهاى الهى موجود گشت ] ، سزاوارترين مردم براى بهره بردن از آن نعمتها ، نيكانند نه بدكاران ، مؤمنان نه منافقان ، مسلمانانند نه كافران . اى ثورى ! تو چه چيز را در من عيب شمردى ؟ ! به خدا سوگند ! اينك كه مىبينى من از نعمتهاى الهى استفاده مىكنم ، [ بايد اين را نيز بدانى ] از زمانى كه به حدّ رشد و بلوغ رسيده‌ام ، شب و روزى بر من نمىگذرد مگر آن كه مراقب هستم كه اگر حقّى در مالم پيدا شود كه خدايم مورد مصرفش را معلوم كرده به همان مورد مصرف نمايم .

627