آنگاه انصار را مورد تمجيد و ستايش قرار داد و نيك رفتارى و خوش برخوردى و محبّت آنان را نسبت به مهاجران يادآورى كرد و ايثارى كه نسبت به مهاجران نموده بودند و در دل خود هيچ تقاضايى در اين باره نداشتند و از اموال غنائمى كه به آنها يعنى مهاجران داده شده بود و چيزى نصيب انصار نگشته بود ، هيچ ناراحتى و كينه اى به دل نگرفته بودند ، خداوند به خوبى آنان را ستوده و فرمود : « و كسانى كه قبل از مهاجران در مدينه جاى گرفته و ايمان آورده‌اند ؛ هر كس را كه به سوى آنان كوچ كرده دوست دارند و نسبت به آنچه به ايشان داده شده است در دلهايشان حسدى نمىيابند و هر چند در خودشان احتياجى مبرم باشد ، آنها را بر خودشان مقدّم مىدارند . هر كس از خسّت نفس خود مصون ماند ، ايشانند كه رستگارانند » [ سورهء حشر ( 59 ) ، آيهء 9 ] . به طور قطع ، مردانى نيز بودند كه از پيامبر صلَّى الله عليه و آله پيروى نمودند ولى چون مسلمانان به خاطر اموالى كه از آنان به غنيمت گرفته بودند آنان از دست ايشان دلخون و انتقامجو بودند و دلشان از مسلمانان پر از خشم شده بود ، چون [ بيشتر با اسلام آشنا گشتند و ] به خوبى مسلمان شدند از اينكه در روزگارى كه مشرك بودند چنين حالتى داشتند آمرزش خواستند و از خداوند متعال تمنّا نمودند كه كينهء دلهايشان را نسبت به آن مسلمانان كه قبل از آنها ايمان آورده بودند ، بزدايد و براى آنها نيز طلب مغفرت كردند تا اينكه عقده‌هاى دلشان گشوده شد و با همانها يك دل و برادر گشتند و از اينكه اين افراد چنين گفتند ، خدا آنان را مورد ستايش و تمجيد ويژه خود قرار داد و فرمود : « و كسانى كه بعد از آنان [ مهاجران و انصار ] آمده‌اند و مىگويند : پروردگارا ، بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشى گرفتند ببخشاى و در دلهايمان نسبت به كسانى كه ايمان آورده‌اند هيچ گونه كينه اى مگذار . پروردگارا ، راستى كه تو رؤوف و مهربانى » . [ سورهء حشر ( 59 ) ، آيهء 10 ] ، پس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به همهء مهاجران قريش به اندازهء نيازشان كه تشخيص مىداد عطا فرمود ؛ زيرا آن مال به عنوان خمس داده نشد تا برابر تقسيم گردد و از آن به هيچ كس جز مهاجران قريش ، چيزى پرداخت نشد مگر به دو تن از انصار كه نام يكى سهل بن حنيف و نام ديگرى ابو دجانه - سماك بن خرشه - بود و پيامبر براى اين دو از سهم خود به خاطر نياز شديدى كه داشتند عطا فرمود .
پيامبر صلَّى الله عليه و آله از اموال تصاحبشدهء بنى قريظه و بنى نضير كه بدون رنج [ و بدون حملهء رزمندگان ] اسب سوار و شتر سوار به دستش آمده بود ، هفت باغشان را براى خويش نگهداشت ؛ زيرا فدك نيز بدون رنج به دست آمده بود .

623