لذا پرسيدند : اى روح الله ، اين چگونه است ؟ فرمود : يكى از شما مردان بر عيب برادرش آگاه مىشود ولى از پوشاندن آن خوددارى مىنمايد . از روى حقّ و حقيقت به شما مىگويم كه آنچه مورد نظر شماست دست يافتنى نخواهد بود مگر با ترك شهوت . و آنچه را كه آرزو مىكنيد تحقّق نپذيرد مگر با شكيبايى بر ناخواسته‌ها . از يك نگاه [ نگاه آلود ] نيز بپرهيزيد ؛ زيرا همان يك نگاه تخم شهوت را در دل بكارد و همان براى فتنه انگيزى نگاه كننده بس باشد . خوشا بر آن كه ديده اش را در دل نهاد نه در چشم . ارباب مآبانه بر عيبهاى مردم ننگريد ولى بنده وار عيبهايتان مدّ نظرتان باشد ، همانا مردم دو دسته‌اند : گرفتار و برخوردار از عافيت ؛ پس گرفتار را مورد رحمت و محبّت قرار دهيد و به خاطر برخوردارى از عافيت خداى را سپاس گزاريد .
اى پسر جندب ! با كسى كه با تو قطع رابطه كرده رابطه برقرار ساز و به كسى كه از تو دريغ داشته بذل و بخشش كن و آن كس كه با تو بدرفتارى نمود با او خوشرفتارى كن و بر آن كس كه تو را به باد دشنام گرفته ، سلام نثارش كن و در حقّ كسى كه با تو دشمنى ورزد انصاف ورز و از كسى كه به تو ستم كرده درگذر همان طور كه انتظار دارى از تو درگذرند ؛ پس با نگاهى عبرت پذير عفو الهى را بر خود مورد توجّه قرار ده ، آيا نمىبينى كه آفتابش برنيكوكاران و بزهكاران تافته و بارانش بر صلاحكاران و خطاكاران باريده ؟ ! اى پسر جندب ! در حضور مردم صدقه مده كه تو را از نيكان شمارند ؛ زيرا اگر چنين خودنمايى كردى مزد خود را به طور كامل دريافت نموده اى [ و مزدى از خدا دريافت نخواهى كرد ] ، بلكه سعى كن چنان بذل و بخشش نمايى كه اگر با دست راستت آن بخشش صورت گرفت ، دست چپت از آن آگاه نگردد ؛ زيرا آن كسى كه به خاطر او پنهانى صدقه مىدهى ، در روز رستاخيز كه خبردار نبودن مردم از صدقه دادن تو زيانى را متوجّه ات نمىسازد ، در حضور همهء مردم تو را پاداش دهد . صدا آهسته دار ؛ زيرا پروردگارت نهان و عيان شما را مىداند و درخواست نكرده از درخواستتان آگاه است . هنگامى كه روزه دار هستى از هيچ كس غيبت مكن و روزه هايتان را آغشته به ستم مسازيد و رياكارانه براى جلب توجّه مردم روزه مگيريد كه رياكاران صورت خود را تيره سازند و موهايشان را ژوليده و لب و دهان را خشكيده تا مردم را از روزه دار بودن خود آگاه نمايند .

547