عرض كردم : يا ابن رسول الله ، آنها كدامند ؟ فرمود : امّا دامهاى او ، جلوگيرى از نيكى با برادران است و امّا قلَّابهاى شكارش ، به وسيلهء خواب رفتن بندگان هنگام برگزارى نمازهاى واجب است . هان ! به راستى كه خداوند به عبادتى پرستيده نشده كه مانند گام برداشتن در راه نيكى به برادران و ديدار با آنان باشد . واى بر غفلت پيشگان و خفتگان در خلوتگاهها و استهزاكنندگان خدا و آيات الهى در روزگار ضعف دين و ايمان . « آنان را در آخرت بهره اى نيست ؛ و خدا روز قيامت با آنان سخن نمىگويد و [ محبّت آميز ] به آنها نمىنگرد و پاكشان نمىگرداند و آنان عذابى دردناك خواهند داشت » . [ سورهء آل عمران ( 3 ) ، آيهء 77 ] .
اى پسر جندب ! هر كه شب را به روز رساند و همّ و غمى جز آزادسازى [ و خودسازى ] خويش داشته باشد ، امر بزرگ را خوار داشته و سود ناچيزى را از پروردگارش درخواست كرده است . و هر كه به برادرش خيانت ورزد و او را تحقير نمايد و كينهء او به دل بگيرد ، خداوند دوزخ را جايگاه او سازد . و هر كه بر مؤمنى حسد ورزد ، همان طور كه نمك در آب حل شود ، ايمان در دلش آب شود .
اى پسر جندب ! هر كه در راستاى برآوردن حاجت برادرش گام بردارد ، چون كسى باشد كه ميان صفا و مروه گام برداشته است . و برآورندهء حاجت چون كسى باشد كه در جنگ بدر و احد [ صدر اسلام ] به خاطر خدا ، به خون خود آغشته شده است . خدا هيچ امّتى را دچار عذاب نساخته مگر هنگامى كه به حقّ و حقوق برادران مستمندشان بىاعتنايى نموده‌اند . اى پسر جندب ! به شيعيان ما برسان و به آنها بگو : طرز فكرهاى مختلف شما را به خود جذب نكنند ؛ به خدا سوگند ! به ولايت ما نتوان دست يافت مگر با خويشتندارى ، تلاش چشمگير در جهان ، يارى كردن برادران با مال و جان خود به خاطر خدا و هر كس بر مردم ستم نمايد ، شيعه ما به شمار نيايد .
اى پسر جندب ! به راستى ، شيعيان ما به چند ويژگى شناخته شوند : بذل و بخشش به برادران ، گزاردن پنجاه ركعت نماز [ واجب و مستحب ] در شبانه روز ؛ شيعيان ما چون سگ زوزه نكشند ، چون كلاغ طمعكار نباشند ، با دشمن ما همجوار و همسايه نشوند ، درخواست كمك از كسى كه كينه ما را به دل گرفته نكنند گر چه از گرسنگى بميرند ؛ شيعيان ما مارماهى نخورند ، هنگام وضو بر روى كفش مسح نكشند ، نماز ظهر را اول وقت بخوانند و مستكننده ننوشند .

541