و خدا بندهء مؤمن را از دنيا پرهيز دهد همان طور كه طبيب بيمار را پرهيز دهد 61 - همانا خداوند دنيا را به دوست و دشمن بدهد ولى دينش را جز به دوستدارش ندهد 62 - به راستى شيعيان على عليه السّلام آنهايند كه در راه ولايت ما نسبت به يك ديگر فداكارى مىكنند و در دوستى ما به يك ديگر مهر مىورزند و براى برپادارى امر ما به ديدار هم مىروند ؛ آنان كه چون خشم گيرند ستم نورزند و چون خشنود گردند زياده روى ننمايند ؛ بركت همسايگان و آسودگى همنشينانند 63 - تنبلى به دين و دنيا آسيب زند 64 - اگر گدا مىدانست كه در گدايى چه [ ذلَّتى ] نهفته است هرگز كسى از ديگرى گدايى نمىكرد و اگر آن كسى كه از او چيزى خواسته شده مىدانست كه در برآورده نكردن خواهش چه [ بدىاى ] وجود دارد هرگز كسى از ديگرى مضايقه نمىكرد 65 - همانا خداوند را بندگانى باشد كه با خوشبختى و توانگرى زندگى مىكنند و مردمان در سايهء ايشان [ به نيكى ] زندگى مىكنند و آنان در ميان بندگان چون بارانند و خداوند را بندگانى باشد نفرين شده و بىخير كه نه خودشان زندگى مىكنند و نه مردم در سايهء آنان [ به نيكى ] زندگى مىكنند و آنان در ميان بندگان چون ملخى هستند كه بر چيزى نمىافتند مگر آن كه تار و مارش مىكنند 66 - با مردم به نيكوترين سخنى كه دوست داريد آنان به شما بگويند ، سخن گوييد . زيرا خداوند از نفرينكنندهء دشنام پيشهء طعنه زنندهء بر مؤمنين و دشنام گوى بىآبرو و گداى سمج نفرت دارد و با حياى صبر پيشهء پاكدامن پرهيزگار را دوست دارد 67 - به راستى خداوند سلام رسا را دوست دارد .

535