12 - هيچ بنده اى از يارى رسانى به برادر مسلمانش و تلاش در برآوردن حاجتش ، برآورده شود يا نشود ، سرباز نمىزند مگر آن كه گرفتار تلاش براى نياز كسى مىشود كه باعث گناه بر او شده و پاداشى هم ندارد و هيچ بنده اى در صرف هزينه در آنچه خشنودى خداست بخل نمىورزد ، مگر آن كه به چندين برابر آن خرج كه موجب خشم خداست گرفتار مىآيد 13 - در هر قضاء الهى ، خير و نكويى براى مؤمن باشد 14 - به راستى كه خداوند پافشارى مردم در خواهش از ديگران را خوش نمىدارد ولى اين پافشارى را در خواهش از او دوست مىدارد به درستى كه خداى كه يادش بزرگ است دوست دارد كه از او [ چيزى ] خواسته شود و از آنچه در نزد اوست درخواست گردد 15 - هر آن كس كه خداوند در نهانش اندرزگويى بر خويش ، ننهاده است ، اندرزهاى مردم در او اثرى نكند 16 - هر كس كه ظاهرش از نهانش نيكوتر است ، ترازوى [ اعمالش ] سبك مىگردد 17 - چه بسيار مردى كه چون به ديگرى رسد گويد : خداوند دشمنت را واژگون نمايد و حال آن كه دشمن جز خداى ندارد 18 - به سه كس سلام ندهند : كسى كه راهى نماز جمعه است و كسى كه به دنبال جنازه اى مىرود و آن كس كه در حمّام است 19 - دانشمندى كه از دانش او سود برند بهتر از هفتاد هزار عابد است 20 - هيچ بنده اى دانا نگردد تا اينكه به فرداست خود رشك نبرد و فرودست خويش را خوار نشمارد 21 - آن كس كه نافرمانى خداى را كند ، خداى را نشناخته است . اين دو بيت را خواند :
تو نافرمانى خدا را مىكنى در حالى كه با او اظهار دوستى مىنمايى ؟
به جانت قسم كه اين كارى شگفت است ! اگر دوستى تو راستين بود بىترديد از خداى فرمان مىبردى .
به راستى دوستدار فرمانبر كسى است كه او را دوست مىدارد .

521