شمشيرى بر مشركان عرب . خداوند جلّ و عزّ مىفرمايد : « مشركان را هر كجا يافتيد بكشيد و آنان را دستگير كنيد و به محاصره درآوريد و در هر كمينگاهى به كمين آنان بنشينيد پس اگر توبه كردند و نماز برپا داشتند و زكات دادند » [ توبه ، آيهء 5 ] پس برادران دينى شمايند . از ايشان چيزى جز كشته شدن و يا اسلام آوردن پذيرفته نمىشود و آن گونه كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله سنّت قرار داد كه اموالشان غنيمت و فرزندانشان اسير هستند پس به تحقيق كه پيامبر ، خود ، اسير كرد ، بخشيد و فديه پذيرفت و شمشير دوم بر ذمّيان است . خداوند سبحان فرمود : « با مردم به زبان خوش سخن بگويى » [ بقره ( 1 ) ، آيهء 83 ] اين آيه براى ذمّيان نازل شده بود كه آن را سخن ديگر خداوند نسخ كرد :
« با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز بازپسين ايمان نمىآورند و آنچه را خدا و فرستاده اش حرام گردانيده‌اند حرام نمىدارند و متدين به دين حقّ نمىگردند كارزار كنيد تا با [ كمال ] خوارى به دست خود جزيه دهند » [ توبه ( 9 ) ، آيهء 29 ] پس از هر كدام از ذميان كه در كشور اسلامىاند چيزى جز جزيه و يا كشته شدن پذيرفته نيست و دارائى ايشان غنيمت و فرزندانشان اسيرند ؛ پس چون جزيه دادن را پذيرفتند اسير كردنشان بر ما حرام و دارائىشان محترم مىگردد و ازدواج كردن با ايشان بر ما حلال مىشود و هر كدام از ايشان كه در كشور در حال جنگ با ما ، ساكن باشد ، به اسارت بردنشان و گرفتن دارائىشان بر ما حلال و ازدواج با ايشان بر ما حرام مىگردد و از ايشان چيزى جز اسلام آوردن و يا جزيه دادن و يا كشته شدن پذيرفته نمىشود .
سومين شمشير بر سر مشركان غير عرب همچون تركان ، ديلميان و خزريان است . خداوند عزّ و جلّ در ابتداى سوره اى كه در آن داستان كفار را نقل مىكند فرموده : « گردنها [ يشان ] را بزنيد تا چون آنان را [ در كشتار ] از پاى درآورديد ، پس [ اسيران را ] استوار در بند كشيد ؛ سپس يا [ بر آنان ] منّت نهيد و آزادشان كنيد و يا فديه [ و عوض از ايشان بگيريد ] تا در جنگ اسلحه بر زمين گذاشته شود » [ محمّد صلَّى الله عليه و آله ( 47 ) ، آيهء 4 ] و امّا سخن خداى كه مىفرمايد : * ( فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ ) * يعنى بعد از اسارتشان * ( وَإِمَّا فِداءً ) * يعنى مبادلهء فديه بين كفار و مسلمين ؛ پس اينانند كه تا وقتى كه در سرزمين كفر مىباشند چيزى جز كشته شدن و يا اسلام آوردن از ايشان پذيرفته نمىشود

511