32 - و امّا حقّ دوست اين است كه تا آنجا كه مىتوانى با او نيك برخورد و نيكو رفتار باش و چون نتوانستى از انصاف خارج نشو و ارجمندش دار آنسان كه تو را ارج مىنهد و نگاه دارش آن گونه كه نگاهت مىدارد و در كارى پسند ، بر تو پيشى نگيرد و چون پيش افتاد ، جبرانش كن و در دوستى در خور او كم كارى نكن ، پند دهى و نگهدارى و مدد بر بندگى پروردگارش و يارى دهى بر ترك نافرمانى خدايش را برخوردت لازم بدان ؛ آنگاه بر او رحمت باش و نه زحمت . و لا قوّة الَّا با لله .
33 - و امّا حقّ شريك اين است كه در نبودش ، كارش را انجام دهى و چون باشد پا به پاى او ، تلاش كنى و بدون توجه به خواستهء او ، تصميم نگيرى و بدون نظر خواهى از او ، [ خواسته ات را ] به انجام نرسانى و دارايىاش را نگهدارى و در فزون و اندك بر او خيانت نكنى چرا كه به ما رسيده : تا آن زمان كه دو شريك به يك ديگر خيانت نكنند دست [ عنايت ] خدا بر ايشان است . و لا قوّة الَّا با لله .
34 - و امّا حقّ دارايى اين است كه آن را جز از راه پسند و روا برنگيرى و از آن جز در راه روا ، استفاده نكنى و آن را به ناشايست نكشانى و از جايگاه هايش ، خارج مسازى و چون دارايى تو از آن خداست جز در راه و خواست او و سببى براى [ نزديكى ] به خداوند به كار مگيرى و دارايىات را به جاى خويشتن براى آن كس كه چه بسا سپاست ندارد ، برنگزينى و نيكوست كه دارايىات را به وسيلهء نافرمانى و ترك اطاعت پروردگار ، به ارث نگذارى كه وارث را بر نافرمانى خدا يارى رسانده اى و يا اگر وارث با دارايى تو ، كارى شايسته و نيكو انجام دهد تا بدين وسيله ، فرمان پذيرى خدا را بكند ، وارث سود برد و تو گناه و حسرت و پشيمانى و پيامدهايش را به دنبال كشى .
35 - و امّا حقّ بستان كار تو اين است كه اگر توانگرى ، طلبش را بدهى و برآورده سازى و او را بىنياز كنى و او را سر ندوانى و امروز و فردا نكنى ؛ چرا كه پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : « امروز و فردا كردن توانگر در پرداخت بدهى ستم است » و اگر تهيدست بودى او را با نيك سخنى ، خرسند نما و از او به نيكى فرصت بخواه و با خوش برخوردى او را ، از خود بازگردان

467