تو را در سايه دارد و خود در آفتاب باشد . با تنگنايى خويش به تو نعمت بخشد ، با شب بيدارى ، تو را شيرينى خواب چشاند و شكمش آوند وجود تو و دامنش پرورش تو و پستانش ، مشك نوشين تو ، و وجودش پرستار تو بوده ، گرم و سرد دنيا را براى تو و به خاطر تو به جان خريده پس به اندازهء اين همه [ تلاش مادر ] سپاسش دار و جز به يارى و توفيق خداوند ، تو را ياراى آن سپاسدارى نباشد .
22 - و امّا حقّ پدرت اين است كه بدانى به راستى او ريشهء [ وجود ] توست و تو شاخهء [ درخت وجود ] اويى و چون او نبود تو نيز نبودى ؛ پس هر گاه در خويش چيزى ديدى كه پسنديده آمد پس آگاه باش كه اين نكويى در تو ، ريشه در پدرت دارد پس خداى را ستايش نما و به اندازهء آن نكويى ، سپاسش دار و لا قوّة إلَّا با لله .
23 - و امّا حقّ فرزند تو اين است كه بدانى او از توست و در پسند و ناپسند دنياى زودگذر ، دنباله روى توست و به درستى كه تو در تربيت نيكو و راهنمايى به سوى پروردگارش و يارى رسانى او در فرمان پذيرى از خداوند نسبت به خويشتن و حقّ فرزندت پرسيده خواهى شد پس [ اگر وظيفه ات را به انجام رسانى ] پاداش گيرى و چون [ كم كارى كنى ] بازخواست شوى . پس كار فرزندت را چونان كسى كه كارش را در اين سراى زودگذر با نيكو ثمرى بيارايد ، انجام بده و در روابط بين تو و فرزندت به سبب نگهدارى خوب و ثمر الهى كه از او گرفته اى ، نزد پروردگار ، عذرت پذيرفته شده باشد . و لا قوّة إلَّا با لله .
24 - و امّا حقّ برادرت اين است كه بدانى او به منزلهء دست به كار گرفته شدهء توست و پشتيبانى است كه به او پناه مىبرى و نيروى توست كه بدان اعتماد مىكنى و توان توست كه با آن مىتازى و در هم مىكوبى ؛ پس او را وسيلهء طغيان بر خدا و دستاويز تجاوز به حقّ خداوند مگير و از مدد رسانى به او و يارى كردن او در برابر دشمنش و حايل شدن ميان او و شيطانش و پند دهى به او و روى آوردن به او براى خشنودى خدا ، خوددارى مكن پس اگر فرمانبردار خدا گرديد و [ فرمان ] خدا را به نيكى پاسخ داد و گر نه مىبايست خدا در نزد تو از برادرت برگزيده تر [ مقدمتر ] و گراميتر باشد .
25 - و امّا حقّ آن كه به تو نعمت رهايى از بردگى داده اين است كه بدانى او دارايىاش را براى [ رهايى ] تو خرج كرده و از خوارى بردگى و اضطراب آن رهانيده و به بزرگى آزادگى و آرامش آن رسانده و از بند بردگى آزاد كرده و حلقه‌هاى زنجير بندگى را از دست و پايت گشوده و رايحهء بزرگى را به مشامت رسانده و از زندان درماندگى برونت آورده و سختى را از تو دور ساخته

461