و كم كردن شهوتها به او دوزى و بدانى كه به راستى هر آنچه به تو مىآموزد تو به نادانان مىرسانى [ و ياد مىدهى ] ؛ پس مىبايست دانش رسانى از سوى استادت را به آنها نيكو به انجام رسانى و در انجام رسالت او خيانت نكنى و چون آن [ رسالت ] را به گردن گرفتن از سوى استادت به آن [ رسالت ] بپردازى . و لا حول و لا قوّة إلَّا با لله . 16 - و امّا حقّ مالك تو همانند پيشواى توست جز آن كه به راستى مالك ، مالى را صاحب است كه مىبايست در افزون و اندك اطاعتش كنى مگر آن كه تو را از [ انجام ] حقّ واجب خداوند خارج سازد و مانعى ميان تو و حقّ او و حقّ بندگان شود .
پس آنگاه كه حقّ خدا را به انجام رساندى به حقّ مالك بازمىگردى و بدان مىپردازى و لا قوّة إلَّا با لله .
سپس حقوق زير دستان 17 - و امّا حقوق مردم در زير سلطهء تو اين است كه بدانى كه به درستى به فزونى نيروى تو آنان را به زير سرپرستى خويش گرفتى و به راستى ناتوانى و خوارى ايشان ، آنان را تحت سلطهء تو درآورده است پس چه نيكوست كه آن كس كه ناتوانى و خواريش تو را بىنياز از او گردانيده آن گونه كه او را زير دست تو ساخته و دستور تو را بر او نافذ گردانيده ، با غلبه و قدرت از تو سرپيچى نكند و در آنچه كه از دست تو درمانده شده جز از رحمت و حمايت خدا و بردبارى ، يارى نجويد و چه تو را نيكوست كه چون دانستى خداى تو ، به توان اين غلبه و قدرت كه بر ديگران چيره شده اى چه چيزى به تو ارزانى كرده سپاسدار خداى گردى و هر آن كه سپاسمند خداى باشد ، خدايش در آنچه بدو بخشيده بيفزايد و لا قوّة إلَّا با لله .
18 - و امّا حقّ دانش آموختگان تو اين است كه بدانى به راستى خداوند با دانشى كه به تو ارزانى كرده و گنجينهء حكمتى كه به تو سپرده است ، تو را براى آنان قرار داده پس اگر در اين سرپرستى كه خدايت بر عهده نهاده ، نيكو به انجام رسانى و براى شاگردانت چونان گنجينه دار مهربانى باشى همچون خيرخواهى مولا براى بنده اش و بردبار مراقبى باشى كه چون نيازمندى را بيند از دارايى در دستش به او بدهد ؛ در اين صورت تو ، سرپرستى راستين و اميدواركننده اى با ايمان خواهى بود

457