كه با آرامش ، سر فرو هشته ، با فروتنى تمام وجود و سبك بال ، بزرگ دارندهء اويى كه در محضرش هستى و از دل با او به نيكى نيايش مىكنى و [ تو ] آزادى خويش را از گناهانى كه احاطه ات كرده‌اند و خطاهايى كه به نابودىات كشانده‌اند ، خواستار مىشوى . و لا قوّة إلَّا با لله 11 - و امّا حقّ روزه اين است كه بدانى روزه حائلى است كه خداى بر زبان و گوش و چشم و عورت و شكمت نهاده تا تو را از آتش دوزخ در امان دارد و اين گونه در حديث آمده : روزه سپر آتش است پس اگر اندامهايت را در پس آن حائل [ و پرده ] آرام دارى اميدوار شوى كه محفوظ بمانى و اگر آنها را رها سازى كه در پس پرده آشوب كنند و اطراف پرده را كنار زنى و بدان چه نبايد نگريست با ديدهء شهوت اندود و با نيروى خارج از مرز پارسايى ، سركشى كنى ايمن نيستى كه پرده دريده شود و از آن بيرون افتى . و لا قوّة إلَّا با لله 12 - و امّا حقّ صدقه اين است كه آگاه باشى كه راستى صدقه پس انداز تو نزد پروردگار توست و امانتى است كه بىنياز از گواه آورى است ؛ پس چون بر آن [ مطلب ] آگاه گرديدى ، بر سپرده گذارى در نهان ، بيشتر از سپرده گذارى آشكارا ، اعتماد كن و شايسته است كه آنچه كه خواهى آشكار بدارى ، در نهان به خداوند بسپارى و در هر حال رازى باشد ميان تو و خدا و در امانت سپارى به خدا از گواه گيرى گوشها و چشمها مدد مجوى ، گويى كه به گوشها و چشمها بيشتر اعتماد دارى و اين گونه به نظر مىرسد كه در بازپسگيرى سپرده ات ، به خداوند اطمينان ندارى . سپس با صدقه ات بر هيچ كس منت مگذار چرا كه صدقه براى خود توست پس چون منت نهادى ، ايمن مباش از اينكه همانند آن كس كه بر او منت نهادى نگون حال گردى ؛ چرا كه اين منتگذارى نشانهء آن است كه تو صدقه را براى خود نمىخواهى و چنانچه صدقه را براى خود خواهى بر كسى منت مگذار .
و لا قوّة إلَّا با لله .

453