[ صلَّى الله عليه و آله اجمعين ] . معاويه نتوانست عداوت و حسد خود را پنهان نمايد ، لذا گفت : اى حسن ! اينك خرماى تازه را براى ما وصف نما . امام حسن عليه السّلام در پاسخ او ، فرمود : آرى ، اى معاويه ! باد آن را باردار نمايد و آفتاب در آن بدمد و مهتاب آن را رنگ آميزى نمايد و گرما آن را بپزاند و شب آن را سرد سازد ؛ سپس بر سر سخن خود رفت و فرمود : منم فرزند آن كس كه دعايش مستجاب مىشد ، منم فرزند آن كس كه مقام قرب او به پروردگارش به قدر طول دو انتهاى كمان يا نزديكتر از آن بود ، منم فرزند آن شفاعتگرى كه شفاعتش پذيرفته شده است ، منم فرزند مكَّه و منا ، منم فرزند آن كس كه قريش مجبور به تسليم در برابر او شد ، منم فرزند آن كس كه پيرو او خوشبخت شود و رهاكننده اش بدبخت گردد ، منم فرزند آن كس كه زمين براى او پاككننده و سجده گاه قرار داده شده ، منم فرزند آن كس كه اخبار آسمانى پيوسته برايش مىرسيد . منم فرزند آنان كه خداوند ، پليدى را از ايشان دور ساخت و خوب پاكيزه و پاكشان نموده است . پس معاويه گفت : اى حسن ! به گمانم هنوز دلت خلافت مىخواهد ؟ امام حسن عليه السّلام گفت : واى بر تو اى معاويه ! همانا خلافت حقّ كسى است كه به روش پيامبر خدا صلَّى الله عليه و آله رفتار نمايد و به طاعت خدا پردازد ، به جان خودم سوگند كه ما نشانه‌هاى هدايت و چراغهاى تقواييم ، ولى تو اى معاويه ! از افرادى هستى كه سنّتهاى پيامبر را تباه ساختند و بدعتها را احيا نمودند و بندگان خدا را به بردگى خويش درآوردند و دين خدا را بازيچه خود نمودند ؛ موقعيّتى كه به دست آوردى از بين رفتنى است و زندگى اندكى نمايى و عقوبت هميشگى آن را به دنبال دارى . اى معاويه ! به خدا سوگند كه خداوند دو شهر آفريده يكى در مشرق و يكى در مغرب كه نام آنها « جابلقا » و « جابلسا » است و خداوند بر آن دو شهر پيامبرى جز جدّ من رسول خدا صلَّى الله عليه و آله مبعث نكرده است . در اين هنگام معاويه گفت : اى ابا محمّد ! ما را از شب قدر آگاه ساز .
امام حسن عليه السّلام فرمود : آرى ! چنين مسائلى را مطرح كن ! به راستى ، خداوند آسمانها را هفت و زمينها را هفت و جنّ را از هفت و انسان را از هفت آفريد ؛ پس بايد شب قدر را از شب بيست و سوم تا شب بيست و هفتم جستجو كنى . امام حسن عليه السّلام اين بگفت و از جاى برخاست .

403