و طعام دادن به مردم هنگام قحطى . سؤال شد : فرومايگى چيست ؟ فرمود :
خردبينى و دريغ كردن از اندك . سؤال شد : پستى چيست ؟ فرمود : اندك بخشى و بد و بيراه گفتن . سؤال شد : بزرگ منشى چيست ؟ فرمود : بذل و بخشش در خوشى و در سختى . سؤال شد : بخل چيست ؟ فرمود : آنچه را در دست دارى مايهء شرف پندارى و آنچه را انفاق كنى تلف شده بدانى . سؤال شد : برادرى چيست ؟ فرمود همراهى در سختى و در خوشى . سؤال شد : ترس چيست ؟ فرمود : گستاخى بر دوست و گريز از دشمن . سؤال شد : توانگرى چيست ؟ فرمود : خرسندى به روزى مقسوم كه نصيبش شده هر چند كم بوده باشد . سؤال شد : فقر چيست ؟ فرمود : سيرى ناپذيرى نفس نسبت به هر چيزى . سؤال شد : جود چيست ؟ فرمود : بخشش دسترنج خود . سؤال شد : كرم چيست ؟ فرمود : خويشتن بانى در سختى و خوشى . سؤال شد : دل و جرأت داشتن چيست ؟ فرمود : دست و پنجه نرم كردن با حريفان هم وزن خود . سؤال شد :
نيرومندى چيست ؟ فرمود : سخت نبرد كردن و ستيزه با پرقدرتترين مردمان . سؤال شد : خوارى چيست ؟ فرمود : هراس از راستى و اظهار حقيقت . سؤال شد : كجفهمى چيست ؟ فرمود : مبارزه با فرمانده خود و آن كس كه مىتواند به تو زيان رساند .
سؤال شد : جلال و شكوه چيست ؟ فرمود : انجام كار نيك و ترك كار زشت . سؤال شد : دورانديشى چيست ؟ فرمود : صبر طولانى و مدارا با كارگزاران و هوشيارى نسبت به تمام [ ترفندهاى ] مردم . سؤال شد : شرف چيست ؟ فرمود : همراهى با برادران و حفاظت از همسايگان سؤال شد : محروميّت چيست ؟ فرمود : از دست دادن بهره اى كه به تو عرضه شده بود . سؤال شد : سبكسرى چيست ؟ فرمود : پيروى از فرومايگان و همنشينى با گمراهان . سؤال شد : درماندگى در سخن چيست ؟ فرمود : با ريش خود بازى كردن و بسيار سينه صاف كردن هنگام سخن گفتن . سؤال شد : شجاعت چيست ؟
فرمود : دست و پنجه نرم كردن با حريفان هم وزن خود و شكيبايى به هنگام شنيدن سخن نيشدار . سؤال شد : به زحمت افتادن چيست ؟ فرمود : اظهار نظر در امورى كه به تو مربوط نيست . سؤال شد : سبكسرى چيست ؟ فرمود : احمقانه از دست دادن مال و بىاعتنايى نسبت به آبروى خويش و سؤال شد : فرومايگى چيست ؟ فرمود : اينكه انسان براى ارضاى نفس خود به خوشگذرانى پردازد و همسرش را [ در اثر بىتوجّهى به وى ] تسليم ديگران سازد .

391