و اما نشانهء پارسا شش چيز است : از خدا مىترسد ، از شدّت و تندى خدا بر حذر مىباشد ، چنان صبح را به شب و شب را به صبح مىرساند كه گويى خدا را به چشم مىبيند ، به دنيا اهميّتى قائل نيست و هيچ چيز دنيا به ديدهء او بزرگ نيايد ؛ زيرا خوش اخلاق و نيكو نهاد است .
و اما نشانهء شخص خودنما چهار چيز است : در موضوعاتى كه به او مربوط نمىشود بحث و جدال مىكند ، با بالادست خود مىستيزد ، بدان چه نتواند رسيد دست مىيازد و بر آنچه نجاتش ندهد همّت مىگمارد .
و اما نشانهء ستمكار چهار چيز است : به بالادست خود از طريق نافرمانى ستم كند ، با زور و درشتى به زير دست خود مسلَّط شود ، با حقّ دشمنى ورزد و ستم را علنى نمايد .
و اما نشانهء رياكار چهار چيز است : در حضور ديگران خود را بر طاعت خدا حريص نشان مىدهد ، در تنهايى سستى و تنبلى مىورزد ، در هر كارى شيفتهء ستايش و تقدير است و در ظاهر سازى سخت تلاش مىكند .
اما نشانهء منافق چهار چيز است : هرزه درون است ، زبانش مخالف دلش است ، گفتارش با كردارش هماهنگ نيست و نهان او با عيانش سازگارى ندارد ؛ پس واى بر منافق از آتش دوزخ ! و اما نشانهء حسود چهار چيز است : غيبت ، چاپلوسى ، شاد شدن از گرفتاريهاى ديگران و . . . ( ؟ ) [ چهارمين نشانه در تمام نسخه‌ها افتاده است ] و اما نشانهء اسرافكار چهار چيز است : به كارهاى باطل مىنازد ، آنچه را فراخور حالش نيست مىخورد ، در كارهاى خير بىرغبت است و هر كس به او سودى نرساند ، انكارش مىكند .
و اما نشانهء غافل چهار چيز است : كورى ، اشتباه و ندانم كارى ، سرگرمى و فراموشى .
و اما نشانهء تنبل چهار چيز است : چندان سستى كند كه به كوتاهى گرايد و چنان كوتاهى نمايد كه به فروگذارى انجامد و فروگذارى كند تا آنجا كه دلتنگ شود و دلتنگى كند چندان كه گناهكار و دل مرده گردد .
و اما نشانهء دروغ پرداز [ كذّاب ] چهار چيز است : اگر سخنى گويد راست نگويد ، اگر سخنى برايش گويند تصديق ننمايد ، سخن چينى كند و به ديگران تهمت زند .

39