و به آنچه نزد خداست بيشتر رغبت نمايد . و سخت از خدا بترسد ، كمتر از آنچه در نهان داده جلوه دهد و كمتر از آنچه مىداند بگويد ، اينان سپرده‌هاى خدا در شهرهاى خدايند كه در سايهء اين بزرگواران از بندگان الهى دفع بلا شود ، به طورى كه اگر يكى از ايشان بر خدا تعهّدى كند خدايش انجام دهد . پايان بخش دعوت و سخنانشان اين است كه « * ( الْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ ) * » 60 - رزق و روزى به كودنى سپرده شده و بىرزق و روزى ماندن به عقل و بلا و گرفتارى به شكيبايى 61 - أمير المؤمنين على عليه السّلام در تسليت به اشعث بن قيس كه برادرش عبد الرحمن مرده بود چنين فرمود : اگر بيتابى نمايى حقّ عبد الرحمن است كه ادا كرده اى و اگر شكيبايىورزى حق الهى است كه ادا كرده اى ؛ پس اگر در اين مصيبت شكيبايى پيش گيرى قضاى الهى بر تو رفته و تو قابل ستايشى و اگر بيتابى كنى قضاى الهى بر تو جارى گشته و تو قابل سرزنشى . اشعث گفت : « * ( إِنَّا لِلَّه وَإِنَّا إِلَيْه راجِعُونَ ) * » .
أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود : مىدانى تأويل اين آيه چيست ؟ اشعث گفت : تو پايان دانش و نهايت آنى ! حضرت فرمود : امّا اينكه گفتى : « إنّا لله » اعتراف به ملك خداست و اينكه گفتى : « * ( وَإِنَّا إِلَيْه راجِعُونَ ) * » اعتراف به مرگ و نابودى خود است 62 - روزى حضرت على عليه السّلام سوار شده و گروهى پياده او را همراهى مىكردند .
حضرت به آنان فرمود : آيا نمىدانيد كه سواره را پياده همراهى كردن مايهء فساد سواره و موجب خوارى پياده است ؟ باز گرديد !
63 - كارها بر سه گونه‌اند : كارى كه درستى آن بر تو آشكار است ، پس پيرو آن باش و كارى كه گمراهى آن بر تو روشن است ، پس از آن دورى گزين و كارى كه حكم آن بر تو مشكل است ، پس آن را به كارشناسش بسپار 64 - روزى جابر به أمير المؤمنين على عليه السّلام عرض نمود : يا أمير المؤمنين امروز چگونه صبح كردى ؟ حضرت در پاسخ فرمود : صبح كرديم در حالى كه نعمت الهى بر ما بىشمار بود و گناهان ما فراوان و نمىدانيم شكر كدام را به جاى آريم آيا شكر خوبيها و خوشناميهايى كه از ما معروف ساخته يا بر پرده پوشى بر زشتىهايى كه از ما رخ داده ؟ !

357