30 - به صرف شك و ترديد از برادرت مبر و بدون گلايه [ و اطلاع از عذر و توضيح او ] از او جدا مشو 31 - شايسته است مسلمان از رفاقت با سه كس خوددارى نمايد :
شخص بىبند و بار ، احمق و دروغ پرداز ؛ امّا بىبندوبار ، كار و كردار خود را پيش تو بيارايد و دوست دارد مانند او باشى و تو را در امور دين و آخرتت يارى نرساند ؛ پس همراهى با او ، موجب جفا و سخت دلى گردد و رفتن نزد او موجب ننگ تو شود .
امّا احمق ، نه تو را به كار خيرى رهنمون گردد و نه اميد آن مىرود كه بدى را از تو بگرداند هر چند در اين راه بسيار تلاش نمايد . چه بسا خواهد سودى نصيب تو سازد ولى زيان نصيبت گرداند ؛ پس مرگ چنين رفيقى بهتر است از زيستن و سكوتش بهتر است از سخن گفتن و دوريش بهتر است از نزديك شدن . امّا دروغ پرداز ، به راستى كه معاشرت با او براى تو شيرين و گوارا نباشد ، سخن تو را در اختيار ديگران گذارد و سخن ديگران را براى تو آورد ، هر وقت داستانى را به پايان رساند ، داستان ديگرى به دنبالش كشاند تا آنجا كه اگر راست هم گويد باور نشود ، ميان مردم دشمنى ايجاد نمايد و كينه در سينه‌ها بكارد ؛ پس ، از خدا بترسيد و مراقب خود باشيد 32 - بر تو باكى نيست كه با خردمند مصاحبت نمايى هر چند از كرمش چيزى عايدت نگردد ولى از خردش استفاده كن و از اخلاق بدش دورى نما . و از مصاحبت مردم كريم خوددارى مكن كه گرچه از خردش سود نبرى ولى با خرد خود از لطف و كرم او برخوردار گردى و با تمام قدرت از شخص فرومايه و احمق بگريز [ زيرا نه عقل دارد و نه كرم ] 33 - صبر سه گونه است : صبر بر مصيبت ، صبر در راه طاعت و صبر در پرهيز از گناه 34 - هر كه تواند خود را از چهار چيز باز دارد شايسته آن است كه هرگز حادثه ناگوارى نبيند . عرض شد : آنها كدامند ؟ فرمود : شتاب ، لجبازى ، خود بزرگ بينى و سستى 35 - كارها بر سه گونه‌اند : واجبات ، فضايل و گناهان ؛ امّا واجبات به فرمان و خواست و رضا و علم و تقدير الهى است ، بنده آنها را به كار بندد و از عذاب الهى نجات يابد . امّا فضايل ، به امر حتمى خدا نيستند ولى به خواست و رضا و علم و تقدير اويند ، بنده آنها را به كار بندد و از ثواب الهى برخوردار گردد .

349