فرمايش على عليه السّلام در بارهء راويان حديث سليم بن قيس به أمير المؤمنين على عليه السّلام عرض كرد : همانا من از سلمان و ابو ذر و مقداد احاديثى در بارهء تفسير قرآن و فرمايشات پيامبر صلَّى الله عليه و آله شنيدم و سپس از شما هم تصديق منقولات آنها را مىشنوم ، در حالى كه در دست مردم مطالب فراوانى از تفسير قرآن و فرمايشات و روايات پيامبر صلَّى الله عليه و آله هست كه با آنها مخالفت دارد ؛ آيا اين مردم به عمد بر پيامبر صلَّى الله عليه و آله دروغ مىبندند و قرآن را تفسير به رأى مىكنند ؟ أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود : سؤال كردى ، اينك پاسخ را درياب : به راستى ، در دست مردم حقّ است و باطل ، دروغ است و راست ، ناسخ است و منسوخ ، عام است و خاص ، محكم است و متشابه و عارى از اشتباه و آميخته با آن است . در زمان خود رسول صلَّى الله عليه و آله آن قدر بر ايشان دروغ بستند تا آنجا كه برخاست و سخنرانى كرد و فرمود : « اى مردم ! دروغسازان بر من زياد شده‌اند ، پس هر كه به عمد بر من دروغ بندد ، جايگاه خود را به آتش برده است » . و همچنين اين دروغ بستن بعد از ارتحال پيامبر ادامه داشت .
حديث را چهار كس نزد تو آرند كه پنجمى ندارند : فرد منافقى كه اظهار ايمان نمايد و خود را مسلمان جلوه دهد ولى از انجام هيچ گناهى ترسى به خود راه نمىدهد و باكى هم ندارد كه بر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به عمد دروغ بندد ، اگر مردم مىدانستند كه منافق و دروغ پرداز است ، سخنش را نمىپذيرفتند و باورش نمىكردند ولى مردم مىگويند او از اصحاب رسول خدا صلَّى الله عليه و آله است و خود پيامبر صلَّى الله عليه و آله را ديده و حتما از او شنيده و اخذ كرده‌اند در حالى كه مردم از نفاق آنها بىخبرند و گفتارشان را مىپذيرند و خداوند عزّ و جلّ آنچه را در بارهء منافقان لازم بوده خبر داده است و به بهترين صورت پرده از چهرهء [ خبيث ] آنها برداشته است و فرموده : « چون آنان را ببينى پيكرهاشان تو را به شگفت آرد و اگر سخن گويند ، گفتارشان را بشنوى [ از بس چرب زبانند ] » . [ سورهء منافقون ( 63 ) ، آيهء 4 ] اينان پس از پيامبر صلَّى الله عليه و آله پراكنده شدند و بر جاى ماندند و با دروغ گفتن و تهمت زدن ، به پيشوايان گمراهى و دعوتكنندگان به دوزخ ، تقرّب يافتند ، پس آنان را به كار و حكومت و قضاوت گماشتند و بدين نام بر گردن مردم سوارشان كردند . و در سايهء نام آنها ، به جهانخوارى پرداختند

325