در حالى كه چنين شيوه اى نام صاحب مال را بين مردم بلند آوازه سازد ولى در پيشگاه الهى پست و خوار نمايد . هيچ كس مال خود را به ناحق و بر نااهل صرف ننمايد جز اينكه از قدردانى آنان محروم گردد و خيرش نصيب ديگرى شود و اگر كسى از آنها اطراف او بماند و اظهار دوستى نمايد و ابراز سپاسگزارى ، همانا اين نيز يك نوع چاپلوسى و دروغ است و همانا اين اظهار رفاقت براى اين است كه همچنان از عطاياى او برخوردار باشد . و اگر رفيقش دچار لغزش شود و به كمك و پاداش او محتاج گردد ، وى بدترين رفيق و دردناكترين همنشين او خواهد بود . زبان زد يك مشت نادان است تا زمانى كه بر آن نادانان نعمت بارد در حالى كه نسبت به خداى خود دريغ ورزد ؛ پس چه بهره اى تباه تر و پستتر از اين بهره است ؟ و چه احسانى ضايعتر و كمسودتر از اين احسان است ؟ پس هر كه مالى نصيبش شد بايد به وسيلهء آن صله رحم كند و به خوبى مهمانى دهد و فقير را از فقر نجات بخشد و اسير را از اسارت آزاد نمايد و به بدهكاران و ره ماندگان و بينوايان و مهاجران كمك كند و خود را به انجام ثواب و رعايت حقوق وادارد ؛ زيرا در سايهء اين خصلتها ، شرافت دنيا را به دست آورد و به فضائل آخرت نيز دست يابد .
وصف دنيا براى تقوا پيشگان توسط أمير المؤمنين على عليه السّلام جابر بن عبد الله انصارى گويد : ما در بصره همراه أمير المؤمنين عليه السّلام بوديم . چون از نبرد مخالفان خود آسوده شد در اواخر شب به ما سركشى كرد و فرمود : در چه موردى گفتگو مىكنيد ؟ عرض كرديم : در نكوهش دنيا . حضرت فرمود : چه چيز دنيا را مورد نكوهش قرار داده‌ايد ؟ آنگاه خدا را سپاس گفت و به ستايش او پرداخت و فرمود : اما بعد ، چرا گروهى از مردم به نكوهش دنيا مىپردازند ؟ و با زهد نمايى خود را بىرغبت به آن نشان مىدهند ؟
دنيا براى كسى كه آن را راستگو انگارد ، سراى راستى است و براى كسى كه حقيقت آن را دريابد ، خانهء عافيت است و براى كسى كه از آن توشه اندوخت ، سراى توانگرى است . دنيا سجده گاه پيامبران خدا و فرودگاه وحى خدا و نمازگاه فرشتگان خدا و اقامتگاه دوستان خدا و بازارگاه اولياء الله است . در آن كسب رحمت خدا كنند و سودشان بهشت است . پس اى جابر ! چه كسى دنيا را نكوهش مىكند ،

313