اى محمّد بن ابى بكر ! بدان كه بهترين فهم دين ، پارسايى در دين خدا و عمل به دستور اوست . خدا ، ما و تو را به شكر و ذكر خود يارى دهد و توفيق عمل به طاعتش ارزانى دارد كه او شنواى نزديك است .
بدان كه دنيا خانهء امتحان و گرفتارى و فانى شدن است و آخرت خانهء باقى ماندن و پاداش دريافتن است ؛ پس اگر بتوانى آنچه را ماندگار است به وسيلهء آنچه ناپايدار است بيارايى ، همان كن . خداوند بصيرت از آنچه مىبينيم و درك آنچه را كه مىفهميم به ما ارزانى دارد تا از انجام دستورات الهى كوتاهى نورزيم و به امور منكر و حرام دست نيازيم ؛ زيرا ناچارى بهره اى از دنيا بستانى در حالى كه تو به بهرهء اخروى محتاجترى ؛ پس اگر دو كار براى تو پيش آمد كه يكى براى آخرت و ديگرى براى دنيا بود ، تو به كار آخرت آغاز كن و اگر توانى به كار نيك راغبتر باشى و با حسن نيّت به امور خير پردازى ، چنان كن ؛ زيرا خداوند ؛ هنگامى كه بنده اش دوستدار نيكى و نيكوكاران باشد به اندازهء نيّت آن بنده عطا فرمايد و اگر موفق به انجام دادن كار نيك هم نشود [ همين كه نيّت آن را داشته ] إن شاء الله مانند كسى به شمار خواهد آمد كه كار نيك انجام داده است .
سپس من تو را به تقواى الهى سفارش مىكنم و آنگاه به هفت خصلت كه جامع فضايل اسلاماند توصيه مىنمايم : از خدا بترس و در راه خدا از كسى مترس و همانا بهترين گفتار آن است كه كردار آن را تأييد نمايد . در يك موضوع دو گونه حكم صادر مكن كه كار بر تو پريشان گردد و از جادهء حقّ منحرف شوى . براى همهء مردم خود آنچه را بخواه كه براى خود و خانواده ات مىخواهى و آنچه براى خود و خانواده ات نمىخواهى براى آنان نيز نخواه . به دليل خداپسندانه بچسب و به اصلاح مردم پرداز و براى رسيدن به حقّ در گردابها اندر شو [ مشكلات را با جان و دل بپذير ] و در كار خداپسندانه از ملامت هيچ ملامتگرى مهراس و خود را استوار دار و اگر مرد مسلمانى با تو مشورت نمود او را اندرز ده و خود را اسوهء دور و نزديك [ خويش و بيگانه ] ساز « و خود را از كار ناپسند بازدار و بر آسيبى كه بر تو وارد آمده است شكيبا باش . اين حاكى از عزم و ارادهء تو در امور است » [ سورهء لقمان ( 31 ) ، آيهء 17 ] .
و السّلام عليك و رحمة الله و بركاته .

301