پيشگفتار مؤلف بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ستايش و سپاس خداوندى را سزاست كه بىنياز از سپاس سپاسگويان خويش است [ ولى آن را ] يكى از راههاى اعتراف به مقام لاهوتى و صمدى و ربوبى خويش و سبب افزونى رحمت و جادّه اى براى طلبكنندهء فضل و احسان خود قرار داده است .
حقيقت اعتراف به نيكى نعمت بخشىاش را در درون لفظ نهان ساخت ، پس از جملهء نعمت بخشىاش ، يكى همين توفيق سپاسگزارى بر نعمت بخشيدن اوست و خدا اين اقرار لفظى تشكَّر آميز را به جاى هر سپاس بزرگ ديگرى پذيرفته است .
گواهى مىدهم كه هيچ معبودى جز خداى يگانهء بىانباز نيست ، گواهىاى كه از درونى پاك و با اخلاص ، تابيده و زبانى به آن گوياست كه از راز درست پنهانى حكايت مىكند . اوست خالق نوساز صورتگر كه بهترين نامها [ و صفات ] از آن اوست . چيزى مانند او نيست ؛ زيرا همه چيز از خواست و مشيّت او نشأت گرفته و آفريده ياراى همانندى با آفرينندهء خود را ندارد . و گواهى مىدهم كه محمّد صلَّى الله عليه و آله بنده و فرستادهء اوست . در روزگاران گذشته او را از ميان همهء امّتها برگزيده ؛ چه مىدانست با ديگر همنوعان خود همگون و همانند نيست . او را برگزيد تا از جانب او امركننده [ به معروف ] و نهىكننده [ از منكر ] باشد و در سراسر جهان آفرينش قائم مقام او در به جاى آوردن [ حق ] و پرداختكننده [ دين ] گردد ؛ زيرا چشمها او را درنيابند و باطن انديشه‌ها پى به وى نبرند و پندارها و گمانهاى ژرف و عميق نتوانند او را در درون مجسّم سازند ، هيچ معبودى جز او نيست كه پادشاهى است قدرتمند و مسلَّط .

3