ابن سبا عرض كرد : يا أمير المؤمنين ، مگر خدا در همه جا نيست ؟ فرمود : چرا . عرض كرد : پس چرا بندهء خدا دستهاى خود را [ فقط ] به سوى آسمان بلند مىكند ؟ فرمود : واى بر تو ! مگر در قرآن نخوانده اى : « و روزى شما و آنچه وعده داده شده‌ايد در آسمان است » ؟
[ سورهء ذاريات ( 51 ) ، آيهء 22 ] پس روزى را جز از جايى كه براى آن تعيين شده از كجا طلب مىكنى ؟ و آن همان است كه خدا در آسمان وعده داده است .
نماز بنده اى قبول نمىشود تا آن كه از خدا درخواست بهشت نمايد و از آتش دوزخ به او پناه برد و از او خواهد حور العين را همسرش سازد . هر گاه يكى از شما به نماز مىايستد بايد آن را آخرين نماز خود بداند كه مىخواهد براى هميشه با آن وداع نمايد . لبخند نماز را باطل نمىكند ولى خندهء با صدا [ قهقهه ] نماز را باطل مىكند . چون خواب به دل راه يافت وضو گرفتن واجب شود . هر گاه در حال نماز خواب بر چشم تو چيره شد نماز را قطع كن و بخواب ؛ زيرا در حال خواب آلودگى نمىدانى چه بر زبان مىرانى شايد بر خود نفرين نمايى .
هر كس ما را از دل دوست دارد و به زبانش يارى كند و در جنگ و جهاد ما را همراهى نمايد ، در بهشت با ما و هم درجه ما خواهد بود . هر كس ما را از دل دوست دارد و به زبانش يارى ننمايد و در جنگ و جهاد ما را همراهى نكند ، از اين درجه يك مرتبه پايينتر خواهد بود . هر كس ما را از دل دوست دارد ولى با دست و زبان ياريمان نكند ، او هم در بهشت با ما خواهد بود . هر كس در دل خود ما را دشمن دارد و با دست و زبانش بر زيان ما باشد در پستترين درجهء دوزخ خواهد بود . و هر كس در دل خود ما را دشمن دارد و با زبانش عليه ما تلاش كند ولى اقدام عملى بر زيان ما ننمايد در دوزخ يك درجه تخفيف داده خواهد شد و هر كس ما را در دل خود دشمن دارد ولى با دست و زبان بر زيان ما اقدام نمىكند او نيز در دوزخ خواهد بود . همانا اهل بهشت به منازل شيعيان ما آنسان نگرند كه انسان به ستاره‌هاى آسمان مىنگرد . هنگام خواندن سوره‌هاى مسبّحات [ سورهء حديد ، حشر ، صفّ ، جمعه ، تغابن ، و بنا بر قولى سورهء اعلى ] بگوييد : « پاك و منزّه پروردگار بلند مرتبه » و هر گاه آيهء * ( إِنَّ الله وَمَلائِكَتَه يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ ) * را خوانديد ، بر پيامبر بسيار صلوات بفرستيد چه در نماز باشيد و چه در غير نماز . در بدن كمسپاستر از چشم نيست ؛ پس هر چه « چشم » درخواست مىكند ندهيدش كه شما را از ياد خدا عزّ و جلّ غافل مىسازد .
هر گاه سورهء « و التّين » را خوانديد در پايان آن بگوييد : « ما بر اين از گواهانيم » و هر گاه آيهء * ( قُولُوا آمَنَّا بِالله ) * را خوانديد پس از آن بگوييد : آمنّا با لله تا برسيد به اين فرمايش خدا :
* ( وَنَحْنُ لَه مُسْلِمُونَ ) * [ سورهء بقره ( 2 ) ، آيهء 136 ] .

193