هر گاه حديثى از ما شنيديد كه براى شما قابل درك نبود آن را به خود ما برگردانيد و در بارهء آن درنگ نماييد و چون حقيقت بر شما روشن شد آن را بپذيريد و سرّ فاش كن كم حوصله نباشيد . آن كه [ در مسائل اعتقادى ] تندروى كرده بايد به سوى ما برگردد و آن كه از ما عقب مانده او نيز بايد خود را به ما برساند و هر كس به ما تمسّك جويد به مقصود رسد و آن كه از ما تخلَّف نمايد نابود شود . هر كس پيرو ما شد كامياب گشت و آن كه از راه ما جدا شد لگدكوب گرديد . براى دوستان ما فوجهايى از رحمت خداست و براى دشمنانمان فوجهايى از خشم خداست و راه ما ميانه روى است و به كار بستن دستورات ما رهيابى است . سهو در پنج نماز روا نيست : نماز وتر ، دو ركعت اول هر نماز واجبى كه در آن حمد و سوره خوانند ، نماز صبح ، نماز مغرب ، و هر نماز دو ركعتى واجب ، اگر چه در سفر باشد . شخص خردمند ، بىطهارت قرآن نخواند تا اينكه براى آن تطهير [ وضو يا غسل ] نمايد . هر سوره را كه در نماز مىخوانيد حقّ آن را از ركوع و سجود به جاى آوريد . مرد نبايد هنگام نماز خواندن پيراهن خود را يك ور روى شانه افكند ، چه اين نوع لباس پوشيدن از كارهاى قوم لوط بوده است .
براى مرد نماز خواندن در يك جامه كه دو طرف آن را به گردنش گره بزند رواست و همچنين نماز خواندن در يك پيراهن درشت بافت كه دكمه هايش را ببندد كفايت مىكند . مرد نبايد بر صورت يا زيراندازى كه بر آن صورت است سجده نمايد ولى جايز است آن صورت زير دو پاى او قرار گيرد يا روپوشى بر روى آن اندازد .
مرد نبايد سكَّه‌هاى نقره را كه بر آن نقش صورت است در حال نماز در جامه خود گره زند ولى جايز است سكَّهء نقره را در هميان يا داخل لباس كه آشكار باشد قرار دهد .
مرد نبايد بر خرمن گندم و جو و هر چيز خوراكى و نان سجده نمايد . هر يك از شما هنگام رفتن به قضاى حاجت در مستراح ، بگويد : « به نام خدا ، بار خدايا ، اين آزار را از من دور ساز و مرا از شرّ شيطان پناه ده » و چون نشست بايد بگويد : « بار خدايا ، همان طور كه طعام پاك نصيبم كردى و بر من گوارا ساختى ، پس مرا از آن كفايت فرما » و هنگامى كه پس از فراغت به مدفوع خود مىنگرد بگويد : « بار خدايا ، مرا از روزى حلال برخوردار فرما و از حرام دورم نگاه دار » ، زيرا رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : هيچ بنده اى نيست مگر آن كه خدا بر او فرشته اى گماشته تا چون مدفوعى كند فرشته گردن او را خم نمايد تا بر آن نگاه كند و در اين هنگام سزاوار است از خداوند طلب حلال نمايد ؛ چه آن فرشته گويد : « اى آدميزاد ! اين است آن چيزى كه بر آن حرص مىزدى ،

189