و هر گاه موى سر آنان را تراشيديد هم وزن موى تراشيده شده ، نقره صدقه دهيد ؛ زيرا اين كار بر هر مسلمانى واجب است و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله نسبت به حسن و حسين عليهما السّلام چنين كرده بود . هر گاه به گدا چيزى دادى از او بخواهيد تا در حقّ شما دعا كند كه دعا او در بارهء شما مستجاب مىشود ولى در بارهء خودش مستجاب نمىشود ؛ زيرا دروغ مىگويند و آن كه دستش به دست گدا مىرسد دست خود را به سوى دهانش آورده و ببوسد كه صدقه قبل از آن كه به دست گدا برسد خدا آن را مىگيرد ؛ چنان كه خداوند متعال فرموده : « صدقات را مىگيرد » [ سورهء توبه ( 9 ) ، آيهء 104 ] ، شب هنگام صدقه دهيد كه صدقهء شبانه آتش خشم پروردگار را خاموش مىسازد . گفتار خود را از كردار خود شماريد تا كم گويى نماييد مگر در كار خير . از آنچه خدايتان روزى به شما ارزانى داشته ، بذل و بخشش كنيد كه « به راستى انفاقكننده [ در راه خدا ] به منزلهء جهادكنندهء در راه خداست » ؛ پس هر كس يقين پيدا كرد كه هر چه انفاق نمايد عوض دارد انفاق پيشه مىكند و از اين انفاق كردن دلشاد مىگردد .
هر كس به چيزى يقين پيدا كرد و سپس شك نمود بايد بر يقين خود بپايد ؛ زيرا شك ، يقين را نزدايد و نقض ننمايد . گواهى ناحق ندهيد و بر سر سفره اى كه در آن شراب مىنوشند ننشينيد ؛ زيرا بنده خبر ندارد كى جانش گرفته مىشود . چون يكى از شما براى صرف غذا نشست بايد مانند غلامان [ مؤدّب ] نشيند و روى زمين غذايش را ميل نمايد و يك پاى خود را به روى پاى ديگرش نيفكند و چهار زانو ننشيند ؛ زيرا اين چنين نشستن را خدا دوست نمىدارد و دشمن صاحب چنين رفتارى است .
شام خوردن پيامبران پس از گزاردن نماز عشاء است . شام خوردن را ترك نكنيد كه ترك آن ويرانگر بدن انسان است . تب ، قاصد مرگ است و زندان خدا در روى زمين است كه هر كدام از بندگانش را بخواهد در آن زندانى نمايد . تب ، گناهان را بريزد آنسان كه كرك از كوهان شتر ريزش نمايد . ريشهء هر بيمارى از درون است مگر زخم و تب ؛ زيرا اين دو از بيرون به بدن انسان درآيند . حرارت تب را به گل بنفشه و آب سرد بشكنيد ؛ زيرا حرارت آن از حرارت دوزخ است . مسلمان به درمان [ عجولانه ] نپردازد تا آنگاه كه بيمارى بر سلامتى او چيره گردد . دعا كردن قضاى حتمى الهى را بگرداند . پس آن را آماده سازيد و به كار گيريد . براى وضو گرفتن بعد از طهارت ، ده حسنه است ؛ وضو بگيريد . مبادا تنآسايى پيشه كنيد كه هر كس چنين كند حقّ خدا را ادا نكرده است .

177