شريفترين بىنيازيها وانهادن آرزوهاست . شكيبايى ، سپر نادارى است . آز ، نشانهء نياز است . تنگ چشمى ، روپوش بدبختى است . دوستىورزيدن ، خود يك نوع خويشاوندى است . مهربان نادار بهتر از ثروتمند ستمكار است . پند ، پناهگاه كسى است كه آن را بپذيرد . هر كه نگاهش را آزاد گذارد ، افسوس فراوان خورد .
هر كس بداخلاق باشد خانواده اش از او دلگير گردد . هر كس به خواستهايش رسيد ، گردن كشيد . كم باشد كه آرزو با تو راست گويد . فروتنى ، لباس هيبت بر تو پوشاند .
گنجهاى روزى در گستردگى اخلاق نهفته است . هر كس كه حيا ، جامهء خود را بر او بپوشاند ، عيبش از ديدهء مردم پوشيده ماند . گفتار را به اندازه دار ؛ زيرا هر كس در گفتار اندازه نگاه دارد ، هزينهء او سبك درآيد . رشد نفس در سايهء مخالفت با نفس [ امكان پذير ] است .
هر كس روزگار را شناخت از آمادگى روى برنتافت . هلا ! همانا با هر جرعه اى ، ناى گرفتنى است و با هر لقمه اى در گلو ماندنى . هرگز نعمتى را فراچنگ نياورى مگر آن كه نعمتى را از دست بدهى . براى هر چيزى ، خوراكى است و براى هر دانه اى ، خورنده اى است . تو نيز خوراك مرگ هستى .
اى مردم ! بدانيد همانا آن كس كه روى زمين راه مىرود در واقع در دل زمين فرو مىرود و شب و روز با يك ديگر در ويران كردن عمرها در ستيزند . اى مردم ! ناسپاسى نعمت ، نشانهء فرومايگى است . همنشينى با نادان ، سبب بدبختى است . نرمگويى از بزرگوارى است . مبادا نيرنگ كنى كه آن از اخلاق مردم فرومايه است . هر جوينده اى ، يابنده نيست و هر مسافرى بازآينده نيست . به آن كس كه تو را نخواهد ، دل مبند . چه بسا بيگانه اى كه خويشاوندتر از خويشاوند است . پيش از سفر ، بپرس همسفرت كيست و پيش از گرفتن خانه ، ببين كه با كدام همسايه خواهى زيست .
عيب برادرت را بپوشان از آن رو كه آن را در خود سراغ دارى .
از لغزش دوستت درگذر به خاطر روزى كه دشمنت بر سرآيد . هر كه بر كسى خشم گيرد كه قدرت ضرر رساندن به او را ندارد ، اندوه خود را زياد كرده و به خود آزارى پرداخته است . هر كه از پروردگارش بترسد دست از ستم بردارد . هر كه خوب را از بد تشخيص ندهد در شمار چهار پايان است .

157