بيرون رفتن زنان از خانه بدتر نيست از اينكه كسى را كه به او اطمينان ندارى نزد آنان بياورى . اگر توانى كارى كنى كه جز تو كسى را نشناسند چنان كن . آن قدر به زن اختيارات مده كه از حدود خود پا فراتر گذارد ، زيرا همين محدوديّت براى حال او بهتر و براى خاطر او آسايش بخشتر و براى حفظ زيبائيش مقاومتر است ؛ زيرا زن گل بهارى است [ لطيف و آسيبپذير ] ، نه زورمند پهلوان . مبادا در گرامى داشتن زن زياده روى كنى كه او را به طمع افكنده [ و از حدود وظايف خود پا فراتر گذارد ] و براى ديگران [ به ناروا ] شفاعت نمايد و [ در صورت عدم پذيرش شفاعتش ] به خاطر ديگران بر تو خشمگين شود .
خلوت با زنان را به دراز مكشان كه يا براى تو ملال انگيز مىشود يا براى آنان .
در برابر زنان [ از اظهار احساسات بيش از حدّ ] خوددارى كن كه اگر بفهمند تو از آنان نيرومندترى بهتر است از آن كه پى ببرند تو سست و ضعيف النّفس هستى . مبادا از خود غيرت نابجا نشان دهى ؛ زيرا از اين رهگذر ، زن درستكار به نادرستى افتد ولى در بارهء آنان محكم كارى كن ، آنگاه اگر عيبى ديدى در مجازات كوچك و بزرگ درنگ مكن . مبادا زود مجازات كنى كه در اين صورت گناه را بزرگتر جلوه داده اى و براى پوزش خواهى ارزشى قايل نشده اى . خدمتكاران خود را خوب تربيت كن و كمتر بر آنان خشم گير و در غير گناه آنان را زياد سرزنش مكن و اگر گناه يكى از آنان ثابت شد نيكو سرزنش كن ؛ زيرا سرزنش همراه با عفو براى شخص خردمند اثر بخشتر از زدن و تنبيه كردن است و بر آن كه عقل ندارد سخت مگير و در قصاص او تخفيف بده .
براى هر يك از خدمتكارانت وظيفه اى معيّن كن و او را نسبت به همان كار باز خواست نما كه اين روش مؤثرتر است تا كار تو را به عهدهء ديگرى نگذارد . خاندان و خويشاوندان خود را گرامى بدار كه آنان بالهاى تو هستند كه به وسيلهء آنها پرواز مىكنى و اصل و ريشه تو هستند كه به آنها بازمىگردى . و دست تو باشند كه با آن يورش مىكنى . آنان ياران تو هستند هنگام سختى ؛ پس بزرگواران آنان را گرامى دار و از بيمارانشان عيادت به عمل آور و در كارها ، آنان را شريك ساز و در مشكلات از آنان دستگيرى نما و در كارهاى خود از خدا يارى جوى كه او شايسته ترين ياور است .
دين و دنياى تو را به خدا مىسپارم و از او بهترين سرنوشت را براى تو خواستارم ، هم اكنون و هم در آينده ، هم در اين جهان و هم در آن جهان . درود و رحمت خدا بر تو باد .

141