و همان گونه كه خواهى به تو نيكى كنند ، تو نيز به ديگران نيكى كن . آنچه از ديگران زشت شمارى از خود نيز زشت شمار . آنچه از مردم به تو مىرسد و خشنودت مىسازد ، سزاوار است از تو نيز به مردم همان رسد . آنچه نمىدانى مگوى ، هر چند آنچه مىدانى اندك باشد و آنچه نمىپسندى كه به تو گويند ، تو نيز بر زبان مياور و بدان كه خود پسندى ضدّ درستفهمى و آفت خرد آدمى است . و چون راه خويش يافتى ، به پيشگاه پروردگارت بيشتر خاشع باش . و بدان كه در برابر تو راهى است بس دراز و با مشقت بسيار و سخت هراسناك و ناهموار . به راستى كه تو بىنياز نيستى در اين تكاپو از جستجو كردن به طرزى نيكو . توشهء خود را به آن مقدار برگير كه تو را برساند ، در عين سبكبارى ؛ پس بيش از توان خويش بار بر پشت منه كه سنگينى آن بر تو گران آيد . هر گاه از مستمندان كسى را يافتى كه توشه ات را تا روز قيامت برمىدارد و در آن روز كه روز نيازمندى توست همهء آن را به تو باز پس مىدهد ، چنين كسى را غنيمت شمار و نيز غنيمت بشمر كسى را كه در زمان توانگريت از تو وام درخواست نمايد و تو زمان بازپرداخت آن را در روز تنگدستى خود قرار داده .
و بدان كه پيشاپيش تو گردنه اى است بس دشوار . جاى فرود آمدن از آن گردنه يا بهشت است يا دوزخ ؛ كسى كه سبكبار باشد در عبور از آن گردنه ، نيكو حالتر از كسى است كه سنگين بار باشد . پس پيش از فرود آمدنت براى خويش پيشرويى فرست .
و بدان كه كسى كه حقيقت گنجينه‌هاى دنيا و آخرت در دست اوست به تو اجازه داده كه از او درخواست نمايى و خود اجابت آن را بر عهده گرفته است و از تو خواسته كه از او بخواهى تا عطايت كند و او مهربان است و ميان تو و خود كسى را نگمارده و از تو در پرده نشده و تو را به كسى وانگذاشت كه نزد او ميانجىگرى كند و اگر مرتكب گناهى شدى از توبه ات بازنداشت و چون بازگشتى سرزنشت ننمود و در كيفرت شتاب نفرمود و در آن زمان كه در خور رسوايى بودى ، رسوايت نساخت و به سبب گناهى كه از تو سر زده جريمه اى نخواست و از رحمت خود نوميدت نگردانيد و در قبول توبه بر تو سخت نگرفت روى گردانيدن تو از گناه را كار نيك شمرد و گناه تو را يك بار كيفر دهد و كار نيك تو را ده بار پاداش دهد و در توبه را برايت باز گذارد و چون ندايش دهى و به راز سخن گويى ، آن را مىشنود ؛ پس حاجت خود را به او عرضه دارى و حقيقت حال خود را به او بازگو كنى

123