پسر جانم ! سفارش مرا نيك درياب و بدان كه مرگ در دست همان كسى است كه زندگى در دست اوست ؛ و آن كه مىآفريند ، همان است كه مىميراند ؛ و آن كه نابود مىسازد ، همان است كه باز مىگرداند ؛ و آن كه به بلا مىآزمايد ، همان است كه شفا مىبخشد ؛ و همانا دنيا بر پاى نمانده مگر بر آن حال كه خداوند براى آن مقرّر داشته ، از نعمتها ، انواع آزمايشها ، پاداش روز جزا يا امور ديگرى كه خواسته و ما را از آنها آگاهى نيست ؛ پس اگر درك بعضى از اين امور بر تو دشوار گردد ، آن دشوارى را به حساب نادانى خود گذار ؛ چه تو در آغاز نادان آفريده شده اى سپس دانا گرديده اى ؛ و چه بسيار است آنچه نمىدانى و انديشه ات در آن حيران است و ديده ات بر آن نابيناست ولى بعدها مىبينى و مىشناسى . پس چنگ در [ رشتهء بندگى ] كسى زن كه تو را آفريده است و روزى داده و اندامى نيكو بخشيده ؛ پس بايد بندگى تو براى او باشد و شيفتهء درگاه او باشى و از او پروا كنى .
و بدان پسر جانم ! همانا هيچ كس از خدا خبر نداده ، آسان كه پيامبر ما صلَّى الله عليه و آله خبر داده است ؛ پس خرسند باش كه او را پيشواى خودسازى و راه نجات را به رهبرى او پويى . من در نصيحت تو كوتاهى نكردم و آنسان كه من به فكر تو هستم ، تو خود به فكر خويش نيستى .
و بدان پسر جانم ! اگر پروردگارت شريكى داشت ، پيامبران او هم نزد تو مىآمدند . و نشانه‌هاى ملك و قدرت او را مىديدى و از صفت و كردارش آگاه مىگرديدى . ولى او خداى يكتاست آن گونه كه خود . خويشتن را وصف كرده است . كسى در حكمرانى وى مخالف او نمىتواند باشد و محاجّه نيارد ، او آفرينندهء هر چيز است و به راستى او والاتر از آن است كه در دل و ديده اى گنجد ؛ و هر گاه تو اين حقيقت را دريافتى همان كن كه براى چون تويى شايسته است با قلَّت قدر و منزلتت و اندك بودن توانائيت و نياز بسيارى كه به او دارى چونان كسى كه در پى فرمانبردارى از اوست و از او مىترسد و از خشم او بيم دارد ؛ زيرا او تو را جز به نيكى فرمان ندهد و جز از زشتى باز ندارد .
پسر جانم ! من تو را از دنيا آگاه كردم و از دگرگونىهايش و زوال پذيرى و دست به دست گرديدنش ؛ و تو را از آخرت خبر دادم و آنچه براى اهل آخرت در آنجا آماده شده است و براى تو در بارهء هر دو ، مثلهايى مىزنم : مثل كسانى كه دنيا را آزمودند و شناختند ، مثل جماعتى است از مسافران كه در منزلگاهى قحطى زده و بىآب و گياه گرفتارند و از آنجا آهنگ جايى پرنعمت و دلخواه و پر آب و گياه نمايند .

119