« ديدگانت را بدان چه گروههايى از آنان را از متاع دنيا داده‌ايم مدوز » ( طه : 131 ) بر آن حضرت نازل شد فرمود : كسى كه دلش به صبر الهى آرام نگيرد جانش از افسوس دنيا به لب رسد ، و كسى كه ديدگانش را بر دارائى مردمان كشد غصّه اش طولانى شده و روزى مقدّر خدا را بد شمرده ، و زندگى براى او تلخ گردد . و كسى كه نعمت خدا را بر خود جز خوراك و پوشاك نداند و نفهمد به تحقيق به نعمتهاى الهى جهل ورزيده و كافر شده است ، و تلاشش به هدر رفته و عذابش نزديك گردد .
131 - رسول خدا صلَّى الله عليه و اله و سلَّم فرمود : جز مسلمان وارد بهشت نشود ، أبو ذر پرسيد : اى رسول خدا اسلام چيست ؟ فرمود : اسلام برهنه است و لباسش پرهيزگارى ، و زير پوشش هدايت ، و روپوشش شرم ، قانونش پارسائى ، تماميّتش دين ، و ميوه اش كردار شايسته است . و هر چيزى را اساس و پايه اى است و پايهء اسلام دوستى ما اهل بيت است .
132 - كسى كه خشنودى مخلوق را در آن عمل كه مستوجب خشم خداست جستجو كند خداوند عزّ و جلّ همان مخلوق را بر وى مسلَّط سازد .
133 - خداوند از ميان بندگانش گروهى را براى نيازهاى مردم آفريده كه مشتاق كار نيكند و سخاوت را بزرگوارى دانند ، و خداوند اخلاق و رفتار نيك را دوست مىدارد .
134 - همانا خداوند را بندگانى است كه مردم در نيازمنديهايشان بدانان پناه مىبرند ، آنان همان كسانند كه در روز رستاخيز از عذاب الهى در امانند .
135 - مؤمن پذيراى تربيت الهى است ، وقتى گشايش دهد مىبرد ؛ و چون تنگ گرفت ؛ پايدارى مىورزد .
136 - روزگارى بر اين مردم خواهد آمد كه اگر دنياى كسى مهيّا شود ديگر به تباهى دينش اهميّتى ندهد .
137 - همانا خداوند دلهاى بندگانش را بر دوستى آن كس كه به ايشان نيكوكارى كند و دشمنى آن كس كه به آنان بدى كند سرشته است .
138 - هر گاه امّتم به پانزده رفتار عادت كنند بر آنان عذاب نازل شود ، گفته شد : اى رسول خدا آنها كدام است ؟ فرمود : زمانى كه غنيمت و مال را در ميان

53