را بر تو و امثال تو - آنان كه خدا ايشان را مورد رحمت خود قرار داده و همچون تو بينايشان ساخته - بكمال رسانده ، و كمال نعمت خود را ؛ ورود به بهشت مقدّر فرمايد ، و هيچ نعمتى هر چه والا و ارجمند باشد نيست جز آنكه اداى شكر آن به « الحمد لله » است - نامهايش مقدّس باد - ، و من خداى را تا ابد و هميشه و والاتر و برتر از حمد هر ستايشگرى حمد و سپاس مىگويم ، زيرا رحمتش را بر تو ارزانى داشته ، و از هلاكت نجاتت داده ، و راهت را در عبور از آن « گردنه » هموار ساخته ، و سوگند بخدا كه آن گردنه اى است دشوار گذر ، كارش سخت و راهش دشوار و گرفتاريش بزرگ باشد ، كه ذكر و ياد آن در نوشته‌هاى پيشينيان هست ، و بىشكّ برخى از شما زمان امام پيشين عليه السّلام تا وقتى كه درگذشت و تا همين روزگار كه من در آنم كارهائى داشتيد كه نزد من در آن امور نه پسنديده بوديد و نه توفيق يافته .
پس اى اسحاق به يقين بدان ؛ هر كس كه از اين جهان كور خارج شود ، در آن جهان نيز كور است و گمراه تر ، اى اسحاق منظور نه كورى چشم است بلكه كورى دلهائى كه در سينه‌ها است ، و اين همان سخن خداوند در كتاب محكم او است كه در بيان زبان حال فرد ستمگر گويد : * ( رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمى وَقَدْ كُنْتُ بَصِيراً ، قالَ كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسِيتَها وَكَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى ) * : « پروردگارا ، چرا مرا نابينا برانگيختى و حال آنكه بينا بودم ؟ ! گويد : بدين گونه [ محشور شدى زيرا ] آيات ما بتو رسيد و تو آنها را به فراموشى سپردى ، و همچنان امروز فراموش مىشوى - طه : 125 و 126 » ، و [ در رسيدن آن آيات ] كدام آيه بزرگتر از حجّت خدا است بر خلقش و امين او در شهرهايش و گواه و شاهد او بر بندگانش - پس از پدران گذشته اش : پيامبران ، و نياكانش : اوصيا ، كه سلام و رحمت و بركات خدا بر تمامشان باد - ؟ ! پس كجا گمتان نمودند ؟ و همچون چارپايان بكجا مىرويد ؟ ! آيا از حقّ روگردان و به باطل مايليد ؟ و به نعمت خدا كافر شده‌ايد ؟ يا از شمار كسانى هستيد كه به برخى از كتاب ايمان آورده و به برخى ديگر كافر مىشوند ؟
پس سزاى برخى از شما ، يا ديگران كه چنين كند جز خوارى در دنيا و عذاب طولانى در آخرت جاويد نخواهد بود ؟ ! و سوگند بخدا كه آن رسوائى بزرگ است ! براستى كه خداوند وقتى واجبات را از سر بخشش و رحمت خود بر شما واجب فرمود نه براى حاجت و نياز بود ، بلكه از سر رحمت و مهرورزى خود - كه جز او معبودى نيست - بر شما بوده تا آلوده را از پاك جدا كند ، و نيّات درونتان را بيازمايد ، و آنچه را در دل داريد خالص و پاك سازد تا در رسيدن به رحمت او بر هم سبقت

458