حسن ، تو هم با اينكه با ما آمد و شد دارى گناهت را بگردن بىگناهان مىاندازى ؟ ! حسن گفت : [ با شنيدن اين سخن ] حواسم جمع شد و عقلم به من باز آمد و به خطايم پى بردم ، عرض كردم : مولاى من ! از خدا آمرزش مىطلبم ، امام فرمود : اى حسن ، مگر روزها چه گناهى دارند كه چون جزاى كردار خود را مىبينيد آنها را شوم پنداشته و بد مىگوئيد ؟ ! حسن گفت : تا آخر عمر استغفار خواهم كرد ، آيا آن توبه‌ام بحساب مىآيد اى زادهء رسول خدا ؟ فرمود : بخدا سوگند آن [ بدگوئيها ] شما را سودى نبخشد ، بلكه خداوند شما را به مذمّت كردن بىگناهان مجازات مىكند ، اى حسن ، مگر نميدانى آن كس كه در برابر اعمال و كردار در اين سرا و آن سرا ثواب دهد و كيفر نمايد و تلافى كند تنها خدا است ؟ گفتم : اين گونه است مولاى من ، فرمود : ديگر تكرار مكن ، و براى روزها هيچ تأثيرى در فرمان و حكم خدا قائل مشو ! حسن گفت : بروى چشم ، آقاى من .
7 - هر كس خود را از مكر و مؤاخذه سخت خدا ايمن بداند ، مغرور گشته ، تا آنجا كه قضا و حكم حتمى خدا بر او جارى شود ( يعنى مرگ گريبانش را بگيرد ) ، و هر كس كه پروردگارش را بشناسد و بدو آگاه باشد ، مصيبت دنيا برايش سبك شود ، هر چند با قيچى بريده شود و با ارّه قطعه قطعه گردد !
8 - داود صرمى گويد : آقايم ( امام هادى عليه السّلام ) مطالبى ضرورى را به من فرمود ، سپس مرا گفت : بگو ببينم آنها را چگونه مىگويى ، ولى من آن گونه كه فرموده بود بخاطر نداشتم ، پس آن حضرت عليه السّلام قلم به مركَّب دان فرو برد و نوشت : « بسم الله الرّحمن الرّحيم ، بخواست خدا آن را بخاطر خواهم آورد ، و هر كارى بدست خدا است » ، من [ با ديدن اين صحنه ] خنديدم ، فرمود : تو را چه شد ؟ گفتم : خير است ، فرمود : بمن بگو ، گفتم : قربانت گردم بياد حديثى افتادم كه يكى از اصحاب از جدّ شما حضرت رضا عليه السّلام برايم نقل كرده بود ، كه آن حضرت هر گاه دستور به كارى مىداد مىنوشت : « بسم الله الرّحمن الرّحيم بخواست خدا آن را بخاطر خواهم آورد » ، بدين خاطر لبخند زدم ، آنگاه امام هادى عليه السّلام بمن فرمود : اى داود اگر بگويم ترككنندهء « بسم الله الرّحمن الرّحيم » همچون تارك نماز است در گفته‌ام صادق و راستگويم !
9 - روزى آن حضرت عليه السّلام فرمود : خوردن بطَّيخ [1] موجب مرض خوره

[1] بطَّيخ در لغت به چند معنا آمده ، از قبيل : كدو ، و خربوزه ، و خيار و امثال آن .

456