36 - معمّر بن خلَّاد به آن حضرت عليه السّلام گفت : خداوند در گشايش و فرج شما تعجيل فرمايد ! فرمود : اى معمّر اين فرج و گشايش براى خود شما است ، و قسم بخدا كه براى من نيازى جز توشه دانى با مشتى آرد سر به مهر نيست .
37 - كمك و ياريت به ناتوان از برترين صدقه بشمار آيد .
38 - هيچ بنده اى تا سه خصلت در او نباشد حقيقت ايمان را بطور كامل در نيابد : 1 - بينش و تفكَّر در دين ، 2 - و تقدير صحيح در امر معاش ، 3 - و پايدارى بر مصيبت و بلايا .
39 - و آن حضرت عليه السّلام به أبو هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود : اى داود ، ما را - بجهت پيامبر صلَّى الله عليه و اله و سلَّم - بر شما حقّى است ، و شما را نيز بر ما حقّى ، پس هر كس حقّ ما را شناخت حقّش محفوظ است ، و هر كس كه نشناخت او را [ بر ما ] نخواهد بود .
40 - روزى آن حضرت عليه السّلام به مجلس مأمون كه ذو الرّياستين هم در آن بود حاضر شد ، و گفتگو از شب و روز و اينكه كداميك پيش از ديگرى آفريده شده بميان آمد ، و ذو الرّياستين مسأله را از آن حضرت پرسيد ، فرمود : ميل دارى پاسخت را از قرآن بدهم يا طبق محاسبات خودت ؟ گفت : ابتدا از حساب پاسخم فرمائيد ، فرمود : آيا عقيدهء شما بر اين نيست كه سرطان طالع دنيا بود ، و ستارگان در شرف خود بودند ؟ گفت : آرى ، فرمود : پس بايد « زحل » در « ميزان » ، و « مشترى » در « سرطان » ، و « مرّيخ » در « جدى » ، و « زهره » در « حوت » ، و « ماه » در « ثور » ، و « خورشيد » در ميان آسمان در « حمل » بوده باشد ؟ ! و اين وضعيّت جز در روز نخواهد بود . پرسيد : پس جوابش از قرآن چه ؟ امام عليه السّلام گفت : اين آيه : * ( لَا الشَّمْسُ يَنْبَغِي لَها أَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سابِقُ النَّهارِ ) * : « نه خورشيد را سزد كه ماه را دريابد و نه شب بر روز پيشىگيرنده است - يس : 40 » ، يعنى : روز پيش از شب بوده است .
41 - على بن شعيب گويد : خدمت آن حضرت عليه السّلام حاضر شدم ، بمن فرمود : زندگى كداميك از مردمان نيكوتر است ؟ گفتم : سرور من ! شما از من به آن داناتريد ، امام فرمود : اى على ، آن كسى كه زندگى ديگرى را در سايهء زندگى خويش نيكو و خوش بدارد .
42 - فرمود : اى على ، زندگى كداميك از مردمان بدتر است ؟ گفتم : شما داناتريد ، فرمود : كسى كه تنها خود را در زندگى اداره كند ،

420