الهى را در مواضع خود بپردازد . نه آن كسى كه مال را بحرام بدست آرد و بيجا مصرف كند . هان ! بخدا سوگند من اميدوارم كه خدا را ملاقات كنم در حالى كه دست به مال ناروا نزده باشم ، و هيچ حقّى از خدا به من نرسيده جز آنكه آن را پرداخت كرده‌ام ، و هيچ شبى بر من نگذشته است كه خدا را در مالم حقّى باشد كه آن را نپرداخته باشم .
180 - پس از گذشت ايّام شيرخوارگى [ قانون ] رضاعى نيست [1] و روزهء وصل ( يعنى : روزهء دو روز يا بيشتر بدون افطار ) باطل است . و پس از رسيدن به بلوغ ديگر يتيمى در كار نيست ( يعنى : دوران يتيمى با رسيدن به سنّ بلوغ سپرى شود ) و سكوت روز تا شب روا نيست . پس از فتح مكَّه هجرت ديگر ارزشى نخواهد داشت . و پس از آمدن به ديار اسلام باز گشت به بلاد كفر جايز نيست . و پيش از نكاح طلاق بىمعنا است ، و همچنين آزاد كردن بنده قبل از مالك شدن آن . و سوگند يا نذر فرزند بدون اجازهء پدر [2] ، و برده بىاذن صاحبش ، و زن بدون اجازهء شوهرش واقع نشود ، و نذر در گناه منعقد نخواهد شد ، و سوگند به قطع رحم باطل است .
181 - هيچ كس خوشى زندگى را - هر چند اوضاع بر وفق مرادش باشد - جز از ميان كدورت و مصيبتى بدست نياورد . و هر كس كه فرصت را به اميد فردائى بهتر از دست دهد زمانه فرصت را از او بربايد ، چرا كه فرصت ربودن رسم روزگار است ، و از دست دادن آن ؛ راه و روش ايّام مىباشد .
182 - احسان ؛ زكات نعمت است ، و شفاعت ؛ زكات مقام و اعتبار ، و امراض و بيماريها ، زكات جسمها ، و گذشت ؛ زكات پيروزى ، و هر چه زكاتش پرداخت شود ايمن از هلاكت است .
183 - و آن حضرت به هنگام مصيبت مىگفت : « حمد خدائى را سزاست كه مصيبت را در دينم قرار نداد ، و سپاس در خور خداوندى است كه اگر ميخواست مصيبتم بيش از اين باشد آن مىشد ، و حمد و سپاس خداى را بر آنچه خواست بشود و شد » .

[1] يعنى پس از پايان مدّت شيرخوارگى كودك - كه تمام شدن دو سال است - ديگر رضاع نشر حرمت نخواهد كرد .
[2] البتّه تا وقتى كه نان خور پدر است .

360