به خواسته ات به رنج و زحمت افكنم ، و در پايان همان شود كه من خواسته‌ام .
147 - محمّد بن قيس گويد : از آن حضرت عليه السّلام پرسيدم : آيا ميتوانم به دو گروه در حال جنگ سلاح بفروشم ؟ فرمود : آرى ؛ امّا [ فقط ] اسلحهء دفاعى همچون : زره ، و جوشن ، و كلاه خود ، و مانند اينها .
148 - چهار چيز در چهار مورد جايز نيست : [ مالى كه از ] 1 - خيانت ، 2 - دستبرد به غنائم ، 3 - دزدى ، 4 - و ربا بدست آيد ، 1 - در راه سفر حجّ ، 2 - عمره ، 3 - در جنگ ، 4 - و در صدقه دادن .
149 - براستى خداوند ؛ نعمت دنيا را به هر دوست و دشمنى عطا كند ، ولى ايمان را تنها به برگزيدگان خلقش دهد .
150 - هر كس مردم را [ به قصد رياست و رهبرى ] بسوى خود فراخواند با اينكه در ميانشان شخصى اعلمتر از او هست ؛ او بدعتگزار و گمراه است .
151 - از آن حضرت عليه السّلام پرسيدند : چه چيزى در سفارشات لقمان بود ؟
فرمود : مطالبى شگفتانگيز ، و يكى از آنها گفتار او به فرزندش بود كه گفت : « از خدا چنان بيمناك باش كه اگر با يك دنيا خوبى به پيشگاهش درآئى باز هم تو را عذاب كند ، و نيز اميدت به خدا چنان باشد كه اگر با يك دنيا گناه به درگاهش رسى به حال تو رحم كند ! ، سپس امام عليه السّلام فرمود : هيچ مؤمنى نيست جز آنكه در قلبش دو نور است : نور بيم ، و نور اميد ، كه چون وزن شوند هيچ كدام بر ديگرى افزون نگردد .
152 - أبو بصير گويد : از آن حضرت عليه السّلام پرسيدم : ايمان چيست ؟ فرمود : عدم نافرمانى و معصيت خداوند ، پرسيدم : اسلام چيست ؟ فرمود : [ مسلمان كسى است كه ] مانند ما اعمال عبادى انجام دهد ، و سر حيوان حلال گوشت را ببرد .
153 - هيچ كدام از شما سخنى هدايت بخش نگويد و بدان عمل نشود جز آنكه از پاداشى همچون پاداش عملكنندهء آن بهرمند گردد . و زبان به هيچ سخن ناحقّ و باطلى نگشايد و آن را بكار نگيرد جز آنكه بار گناه عملكنندهء آن بر دوش او باشد .
154 - از آن حضرت عليه السّلام پرسيدند : مسيحيان معتقدند كه شب ميلاد [ مسيح ] بيست و چهارم كانون است ؟ فرمود : دروغ گويند ، بلكه نيمهء حزيران

353