« خداوندا ما را از بدان و اشرار خلقت بىنياز فرما » ، كه بىشكّ فرد مؤمن از برادر خود بىنياز نخواهد بود .
7 - بحقّ قيام كن ، و از امور بىفائده كناره گير ، و از دشمنت دورى كن ، و از دوست خود - از هر گروه و جمعيّتى كه باشد - بر حذر باش و بهوش ، جز از دوست امينى كه از خدا بترسد . و با تبهكار همنشين مشو ، و او را بر راز خود آگاه مساز ، و در كارهايت از افراد خدا ترس نظرخواهى كن .
8 - رفاقت بيست ساله خويشى و قرابت است .
9 - اگر توان آن دارى كه با هيچ كس معاشرت نكنى جز آنكه او را مورد احسان و محبّتت قرار دهى همان كن .
10 - سه چيز از خوبيهاى سراى دنيا و آخرت است : 1 - گذشت از آن كس كه بتو ستم كرده ، 2 - پيوند با كسى كه با تو قطع رابطه نموده است ، 3 - و ملايمت و بردبارى هنگامى كه مورد جهل واقع شدى .
11 - ستم بر سه گونه است : 1 - ستمى كه آمرزيدنى نيست ، 2 - و ستمى كه خدا از آن مىگذرد ، 3 - ستمى كه آن را رها نسازد . امّا آن ستمى كه آمرزيدنى نيست ؛ شرك به خدا است ، و امّا ستم آمرزيدنى ستم بنده است بر خود در آنچه ميان او و خدا است . و امّا آن ستمى كه خداوند صرف نظر نكند حقوقى است كه مردم بيكديگر دارند .
12 - هيچ بنده اى نيست كه از يارى و كمك به برادر مسلمان خود و تلاش در راه نيازش - چه برآورده شود و چه نشود - خوددارى كند و امتناع ورزد ، جز آنكه گرفتار تلاش [ بر آوردن ] حاجت كسى شود كه بر عليه او مرتكب گناه گردد و اجرى هم نخواهد داشت . و هيچ بنده اى نيست كه از صرف هزينه و خرجى در راه خدا بخل ورزد جز آنكه گرفتار صرف مخارج چند برابر آن - در آنچه خداى را بخشم آرد - گردد .
13 - در هر تقدير الهى براى فرد مؤمن خيرى نهفته است .
14 - خداوند از اينكه برخى از مردم در تقاضاى چيزى به هم اصرار كنند كراهت دارد . ولى اين اصرار و سماجت را به درگاه خود دوست دارد . براستى كه خداوند جليل دوست دارد كه حاجتى از او خواهند و آنچه را نزد او است طلب كنند .
15 - هر آن كس را كه خداوند در باطن او اندرزگوئى مقرّر نساخت ، اندرز

274