آسمان بر من پوشيده نيست ، و چگونه پوشيده ماند بر من چيزى كه آغازش از من بوده ، و چگونه اندوه تو در آنچه نزد من است نباشد در صورتى كه بناچار بسوى من باز خواهى گشت .
اى موسى مرا پناهگاه خود گير ، و گنج خود را - كه كارهاى خوب تو است - در نزد من بنه ، و از من بترس و از جز من مترس ، و بازگشت بسوى من است .
اى موسى رحم كن بر كسى كه در خلقت از تو پائينتر است ، و رشك مبر بر آن كس كه بالاتر از تو است كه براستى صفت حسد و رشك كارهاى نيك و حسنات را ميخورد چونان كه آتش هيزم را ميخورد .
اى موسى همانا دو فرزند آدم ( هابيل و قابيل ) در موردى و مقامى فروتنى كردند تا بدان وسيله بفضل و رحمتى از من برسند ، و بدين منظور قربانى كردند و من نپذيرم جز از پرهيزكاران ، و سرگذشت آنها چنان شد كه ميدانى و با صدور چنين كارى از برادر نسبت ببرادر خود ، تو چگونه اعتماد برفيق و وزير بيگانه دارى ؟
( اين معنائى است كه مجلسى ( ره ) از اين جمله كرده و ظاهر نيز همين معنا است كه جملهء ( و الوزير ) عطف به « الصاحب » باشد ، ولى فيض ( ره ) جملهء « بعد الاخ و الوزير » را بمعناى استدراك گرفته و گفته است چون ظاهر اين جمله ( كيف تثق ) برادرش هارون را نيز شامل ميشد و معنايش اين بود كه بهارون نيز كه برادر و وزير تو است اعتماد نكن از اين رو خداوند استدراك فرمود كه هارون كه برادر و وزير تو است شايستهء اعتماد تو هست چون او پيامبرى است مرسل . . . « اى موسى تكبر را واگذار و فخر مكن ، و ياد آر كه تو در گور مسكن خواهى داشت و همين بايد تو را از پيروى شهوات باز دارد .
اى موسى در توبه شتاب كن و گناه را واگذار و در هنگام توقف در پيشگاه من براى نماز بآهستگى و آرامى آن را انجام ده ( و شتاب مكن ) و بغير من اميدوار مباش ، و مرا سپرى در برابر دشواريها و قلعهء محكمى در پيش آمدهاى ناگوارت قرار ده .

65