بدروغ افتراء بندد ، و ديدى كه شر و سخن چينى آشكار گردد ، و ديدى كه ستمكارى شيوع يافته ، و ديدى كه غيبت را سخن خوش مزه و نمكين شمارند ، و مردم همديگر را بدان مژده دهند ، و ديدى كه براى غير خدا بحج و جهاد روند ، و ديدى كه سلطان بخاطر كافر مؤمن را خوار كند ، و ديدى كه خرابى بر آبادانى چيره گشته ، و ديدى كه زندگى مرد از كم فروشى اداره مىشود ، و ديدى خونريزى را آسان شمارند ( و اهميتى در نظر مردم ندارد ) ، و ديدى كه مرد براى غرض دنيائى رياست ميطلبد و خود را ببدزبانى مشهور ميسازد تا از او بترسند و كارها را باو واگذارند ، و ديدى نماز را سبك شمارند ، و ديدى كه مرد مال بسيار دارد و از وقتى كه آن را پيدا كرده زكاتش را نداده ، و ديدى كه گور مرده ها را بشكافند و آنها را بيازارند و كفنهاشان را بفروشند ، و ديدى كه آشوب بسيار است ، و ديدى كه مرد روز خود را به نشئه ( شراب ) بشب برد و شب را بمستى صبح كند و بوضعى كه مردم در آنند اهميت ندهد ، و ديدى كه حيوانات را نكاح كنند ، و ديدى كه حيوانات همديگر را بدرند ، و ديدى كه مرد بنماز خانهء خود رود و چون برگردد جامه در تن ندارد ، و ديدى دل مردم سخت و چشمانشان خشك شده و ياد خدا بر آنان سنگين آيد ، و ديدى كسبهاى حرام شيوع يافته و بر سر آن رقابت كنند ، و ديدى كه نماز خوان براى ريا و خودنمائى نماز ميخواند ، و ديدى كه فقيه براى غير دين مسأله مىآموزد و طالب دنيا و رياست است ، و ديدى كه مردم با كسى هستند كه پيروز شود ، و ديدى كه هر كس روزى حلال ميجويد مورد سرزنش و مذمّت قرار ميگيرد و جويندهء حرام مورد ستايش و تعظيم قرار ميگيرد ، و ديدى كه در حرمين ( مكه و مدينه ) كارهائى كه خدا دوست ندارد انجام گيرد ، كسى از آنها جلوگيرى نكند و ميان مردم و انجام آنها كسى مانع نشود ، و

57