و ترديدى است كه در عقيدهء دينى خود دارند بلكه مىترسند كه در مورد دوستى و اطاعت ما كوتاهى كرده باشند .
سپس فرمود : اگر توانستى كه از خانه ات بيرون نروى چنان كن زيرا در بيرون رفتنت از خانه اين مسئوليت را دارى كه نبايد غيبت كنى و نه دروغ بگوئى و نه رشگ برى ، و نه خودنمائى كنى و نه ظاهر سازى ( يا ظاهر آرائى ) كنى و نه دوروئى و چاپلوسى كنى .
سپس فرمود : آرى ! دير و عبادتگاه مسلمان خانهء اوست ، چشم و زبان و گوش و جان و عورت خود را در خانه ( از گناه ) نگه مىدارد ، براستى هر كه نعمت خدا را بدل خويش بشناسد مستوجب فزونى نعمت از خداى عز و جل گردد پيش از آنكه زبان خويش بشكر آن بگشايد ، و كسى كه بخواهد چنين پندارد كه ( مثلا ) بر ديگرى برترى دارد او از متكبران است .
( راوى گويد : ) من بآن حضرت عرضكردم : ( شخص متدينى كه مثلا گنهكارى را ببيند و خود را از او برتر داند چنين شخصى ) فقط از نظر اينكه او را مرتكب گناهان مىبيند و خود را آسوده و دور از آن بيند خود را برتر از او ميداند ؟
فرمود : هيهات ! ( چگونه چنين عقيده اى پيدا ميكند ) با اينكه شايد گناه او آمرزيده شود ولى تو ( ئى كه مثلا چنين خيالى ميكنى ) بازداشت شوى و مورد بازپرسى قرار گيرى ، آيا داستان جادوگران و ساحران ( زمان ) موسى عليه السّلام را نخوانده اى ( ظاهرا مقصود همان ساحران فرعون است كه با اينكه عمرى را در حال شرك و كفر بخدا بسر بردند در اثر ايمانى كه بموسى آوردند تمام گناهان گذشته شان آمرزيده شد و پس از آن نيز بلافاصله بدست فرعون كشته شدند و ببهشت جاويدان رفتند ) .
سپس فرمود : بسا كسى كه بدان چه خدا باو انعام كرده مغرور است و چه بسا كسى كه بگرفتن تدريجى خدا دچار است ( و خود نداند ) باينكه خداوند ( كارهاى بدش را ) پرده پوشى كند ، و چه بسا اشخاصى كه بمدح و ثناى مردم ( كه از او كنند ) فريفته گشته است .

187