حضرت موسى بن جعفر ( ع ) كه چنان ديد پاى خود را از ركاب درآورد و از استر بزير آمد و بغلامان خود فرمود : زينش را برداريد و استر را باين مرد بدهيد ، آن مرد ( پست ) گفت : زين هم از من است ؟ حضرت فرمود : دروغ ميگوئى ما گواه و حجت شرعى داريم كه اين زين مال محمد بن على ( حضرت باقر عليه السّلام ) است و اما استر را نيز ما بهمين نزديكيها خريده‌ايم و تو بهتر ميدانى بدان چه ميگوئى ( بهتر ميدانى كه منظورت از اين ادعا چيست ، و بدين ترتيب امام هفتم عليه السّلام شر آن مرد پست فطرت و احيانا نقشهء را كه موسى بن عيسى براى اتهام آن حضرت كشيده بود از سر خود دور كرد ) . 49 - مرازم گويد : هنگامى كه امام صادق ( ع ) در حيرة از نزد ابو جعفر منصور بيرون آمد و آزاد شد همان ساعت از حيرة حركت كرد و هنوز سر شب بود كه بقراولان مسلح شب گرد برخورديم ( مجلسى ( ره ) گويد : صواب آنست كه « سالحين » در هر دو جا نام موضعى است نه نام شبگردان مسلح ) مردى گمركچى كه در ميان قراولان مزبور بود جلوى آن حضرت را گرفت و گفت : من نميگذارم تو اكنون از اينجا بگذرى ، حضرت اصرار كرد كه رخصت عبور دهد ولى او بسختى جلوگيرى كرد و مانع از عبور شد ، و من و مصادف ( يكى از اصحاب حضرت ) در خدمتش بوديم ، مصادف گفت : قربانت اين مرد سگى است كه تو را مىآزارد و من ترس آن را دارم كه تو را بازگرداند و نمىدانيم در آن وقت وضع شما با ابى جعفر منصور چگونه خواهد بود ( و دوباره با شما چه رفتارى خواهد كرد ) و من و مرازم در اينجا همراه شما هستيم اجازه بده تا ما گردن اين مرد را بزنيم و كشته اش را در نهر آب بيندازيم ؟ حضرت فرمود :
اى مصادف خوددارى كن و آرام باش ، حضرت هم چنان از آن مرد ميخواست كه آنها را براى رفتن آزاد بگذارد و پياپى از او درخواست ميكرد تا بيشتر شب كه گذشت آن وقت اجازه داد و گذشتيم ، ( چون از آنجا گذشتيم ) حضرت فرمود : اى مرازم اين بهتر بود يا آنچه شما گفتيد ؟ عرضكردم : قربانت اين !

124