چون نوح و همراهانش در كشتى نشستند بادى طوفانى وزيدن گرفت نوح را ايمنى از غرق شدن نماند تند باد آنقدر بنوح مهلت نداد كه هزار بار ( لا اله الا الله ) بگويد بلغة سريانى گفت ( هلوليا الفا الفا يا ماريان اتقن ) ( يعنى خدا را بيگانگى ياد ميكنم هزار بار هزار بار پروردگارا مرا اصلاح فرما ) طناب كشتى از حركت باز ايستاد و كشتى بدون اضطراب براه افتاد نوح گفت : راستى ، كلامى را كه خداوند بواسطهء آن مرا از غرق شدن نجات بخشيد سزاوار است كه از خويشتن جدايش نكنم پس در انگشتر خود نقش كرد ( لا اله الا الله الف مرة يا رب اصلحنى ) و نقش نگين سليمان بن داود اين بود : ( سبحان من الجم الجن بكلماته ) يعنى منزه است خدائى كه با كلمات خود جن را مهار كرده است و چون ابراهيم در ميان منجنيق گذاشته شد جبرئيل خشمگين شد خداى عز و جل باو وحى كرد كه اى جبرئيل سبب خشم تو چيست ؟ عرض كرد پروردگارا ابراهيم دوست تو است و بر روى زمين كسى جز او نيست كه تو را بپرستد دشمن خويش و او را بر وى مسلط فرمودى ؟ خداوند باو وحى كرد كه خاموش باش شتابزدگى فقط مخصوص بنده اى همچو تو است كه ميترسد زمام كار از دست او بيرون شود اما من ، پس ابراهيم بنده من است هر گاه كه بخواهم او را از دست دشمن ميگيرم فرمود : جبرئيل را خاطر جمع شد و رو بابراهيم كرده و عرض كرد نيازى دارى ؟ فرمود بتو نه اين هنگام خداوند انگشترى فرو فرستاد كه شش جمله بر او نقش بود 1 - ( لا اله الا الله ) 2 - ( محمد رسول الله ) 3 - ( لا حول و لا قوة الا با لله ) 4 - ( فوضت امرى الى الله ) 5 - ( اسندت ظهرى الى الله ) 6 - ( حسبى الله ) ( نيست معبود بحقى بجز خداى يكتا و محمد فرستاده او است حركت و نيروئى نيست مگر به نيروى خدا كار خود را بخدا واگذار نمودم خداى را پشتيبان خود نمودم خداوند مرا بس ) .
فرمود خداى عز و جل بابراهيم وحى فرمود كه اين انگشتر را با انگشت خويش كن كه من آتش را بر تو سرد و سلامت خواهم نمود .

374