( كلماتى كه خداوند ابراهيم را با آنها آزمود و ابراهيم آنها را بپايان رسانيد پنج كلمه بود ) 84 - مفضل بن عمر گويد : از امام صادق ( ع ) پرسيدم كه خداى عز و جل در آيهء شريفه ميفرمايد :
هنگامى كه ابراهيم را پروردگارش به كلماتى آزمود آن كلمات كدامند ؟ فرمود : همان كلماتى است كه آدم آنها را از پروردگارش دريافت نمود و توبه اش پذيرفته شد و آن اينكه عرضكرد پروردگارا بحق محمد و على و فاطمة و حسن و حسين از تو مسألت دارم كه توبه‌ام را به پذيرى و خداوند نيز توبهء او را پذيرفت كه او توبه پذير و مهربان است ، عرضكردم يا ابن رسول الله مقصود خداوند از اينكه ميفرمايد ابراهيم كلمات را به پايان رسانيد چيست ؟ فرمود يعنى تا حضرت قائم تا پايان دوازده امام كه نه نفرشان از فرزندان حسيناند خدا را قسم داد مفضل گويد : عرضكردماش يا ابن رسول الله مرا از معناى فرمايش خداى عز و جل آگاه فرما كه مىفرمايد ( خداوند آن را در فرزندان ابراهيم كلمه ءاى پايدار مقرر فرمود ) .
فرمود مقصود امام است كه خداوند آن را در فرزندان حسين تا روز قيامت مقرر فرمود :
مفضل گويد عرضكردماش يا ابن رسول الله چگونه امامت در فرزندان حسين مقرر شد نه فرزندان حسن با اينكه هر دو فرزندان رسول خدايند و نواده گان پيغمبر و سرور جوانان بهشتى ؟ فرمود : همانا موسى و هارون هر دو پيغمبر فرستاده شده از جانب خدا بودند و هر دو برادر يك ديگر ولى خداوند نبوت

337