امام ابريست بارنده ، بارانى است سيل آسا ، آفتابيست فروزان و آسمانيست سايه بخش و زمينيست گسترده و چشمه ايست جوشنده و غدير و باغى است امام امينى است يار و پدريست مهربان و برادرى است دلسوز و پناه بندگان خداست در موقع ترس و پيشآمدهاى بد ، امام امين خداى عز و جل است در ميان خلقش و حجت او است بر بندگانش و خليفه او است در بلادش و دعوتكننده بسوى خداى عز و جل است و دفاعكننده از خداى جل جلاله است ، امام كسى است كه از گناهان پاكست و از عيوب بركنار است ، بدانش مخصوص است و بحلم و بردبارى موسوم ، نظام دينست و عزت مسلمين و خشم منافقين و هلاك كفار ، امام يگانه روزگار خود است ، كسى با او برابر نيست و دانشمندى با او همسر نيست و جاى گزين ندارد ، مانند و نظير ندارد بدون تحصيل مخصوص بفضل و از طرف مفضل منان وهاب جواد و كريم بدان اختصاص يافته ، كيست بحق شناسائى امام برسد و تواند او را انتخاب كند ؟ هيهات هيهات ، خردها در باره اش گمراهند و خاطرها در گمگاه ، عقلها سرگردان و چشمها بىديد ، بزرگان در اينجا كوچكند و حكيمان در حيرت و سخنوران گنگ ، بردباران كوته نظر و هوشمندان گيچ و نادان شعراء لال و ادباء درمانده و پيشوايان بىزبان شرح يك مقامش نتوانند و وصف يكى از فضائلش ندانند ، همه بعجز معترفند ، چگونه توان كنهش را وصف كرد و اسرارش فهميد ، چطور كسى بجاى او ايستد و حاجت مربوط باو آورد ، نه ، چطور ؟ از كجا ؟ او در مقام خود اختريست كه بر افروزد و از دسترس دستيازان و وصف واصفان فراتر است ، انتخاب بشر كجا باين پايه برتر رسد ، عقل كجا و مقام امام كجا ، كجا چنين شخصيتى يافت شود گمان برند كه در غير خاندان رسول ( ص ) امامى يافت شود ، خودشان تكذيب خود كنند ، بيهوده آرزو برند و بگردنه

677