فرمود : اصطفاء را در ظاهر قابل فهم نه ، در باطن و حقيقت دور از فهم در دوازده جاى قرآن بيان كرده :
1 - ( شعراء - 214 ) انذار كن اى محمد خويشان نزديكت را و تبار اخلاصمندت را - چنين است در قرائت ابى بن كعب و ثبت است در مصحف عبد الله بن مسعود ، و اين منزله بلند و فضل بزرگ و شرفى والا است چون كه خداى عز و جل بدان قصد آل كرده است و بياد رسول خدا ( ص ) آورده اين يكى است .
2 - گفته خداى عز و جل ( احزاب - 23 ) همانا خدا ميخواهد پليدى را از شما خاندان ببرد و بخوبى شما را پاكيزه كند - و اين فضلى است كه هيچ معاندى منكر آن نتواند شد زيرا فضل بعد از پاكى است كه توقع ميرود .
3 - آنجا كه خدا خلق پاك خود را امتياز داد و بپيغمبرش دستور مباهله داد در آيه مباهله و فرمود ( مائده - 67 ) بگو اى محمد بيائيد دعوت كنيم پسران خود را و پسران خودتان و زنانمان و زنانتان را و خودمان و خودتان را و مباهله كنيم و لعنت خدا را از آن دروغگو سازيم ، پيغمبر على و حسن و حسين و فاطمه ( ص ) را بيرون برد و خود را با آنها قرين نمود ، ميدانيد معنى گفتهء خدا ( أنفسنا و أنفسكم ) چيست ؟ علماى حاضر گفتند مقصود خود او است ، أبو الحسن ( ع ) فرمود خطا رفتيد مقصودش على بن ابى طالب است و دليلش آنست كه پيغمبر فرمود بنو وليعه دست بردارند و گر نه بر سر آنها فرستم شخصى را كه چون خود من است ، مقصودش على بن ابى طالب بود اين خصوصيتى است كه احدى

525