باب ( بيست و سوم ) اعتقاد در آنچه بر بنده نوشته مىشود ابن بابويه رحمة الله عليه گويد :
اعتقاد ما در باب نوشتن اعمال آن است كه هيچ بندهء نيست مگر آنكه دو ملك موكلند كه بر او مينويسد كل اعمالش را ! پس هر كس قصد عمل خيرى كند يك حسنه برايش نوشته مىشود و اگر بفعل آورد ده حسنه مكتوب گردد . و اگر قصد بدى نمايد نوشته بر او نميشود تا از او آن عمل سرزند ، و چون مرتكب شود همان يكى بر او نوشته گردد ، لكن از وقتى كه مرتكب آن شده تا هفت ساعت مهلت داده مىشود ، اگر در اين طرف مدت توبه نمايد نوشته نميشود ، و الا نوشته مىشود .
و آن دو ملك بر بنده مينويسد هر چيزى راحتى دميدن در خاكستر را ، حقتعالى در قرآن فرموده : بدرستى كه گماشته بر شمايند هر آينه حافظان اعمال ، نويسندگان گرام ، ميدانند هر چه شما ميكنيد : [1] و جناب امير عليه السّلام بر مردى گذشتند كه به مصرف حرف ميزد به او فرمودند : يا هذا بدرستى كه تو بقلم ملائكه خود ميدهى مكتوبى را بسوى پروردگارت ، بس بگو چيزى را كه به كار تو مىآيد و واگذار امرى را كه بكارت نميآيد . و ايضا فرموده : مرد مسلمان دائما نيكوكار نوشته مىشود و چون سخن گويد يا نيكوكار نوشته مىشود يابد كار و موضع قرار آن دو ملك

[1] * ( وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ ، كِراماً كاتِبِينَ . يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ ) * سوره انفطار آيات 10 - 11 - 12

80