و هر كه تركش كند پيش از خروج آن حضرت بتحقيق كه از دين خدا بيرون رفته و از دين اماميه خارج شده و مخالفت خدا و رسول و ائمه عليهم السّلام نموده . و از آن حضرت سؤال شد از معنى اينكه حقتعالى فرموده كه :
گرامىترين شماها در نزد خداوند اتقاى شما است [1] فرمود عملكننده ترين شما بتقيه .
و بتحقيق كه حقتعالى مرخص فرموده اظهار دوستى كافران را در حال تقيه و فرموده : بايد مؤمنان كافران را دوست نگيرند غير از مؤمنان و هر كه بكند اين كار را نيست در هيچ چيزى از خدا ، مگر اينكه تقيه نمائيد از كافران تقيه‌اى .
و ايضا فرموده كه : منع ميفرمايدتان خداوند از آنان كه جنگ با شما نكردند در دين و شما را بيرون ننموده‌اند از ديارتان كه نيكى به آنها كنيد و بسوى آنها سلوك باعتدال نمائيد ، بدرستى كه خداوند دوست مىدارد منصفان را ، منع نمينمايد خدا شما را جز آن كسانى كه مقاتله نمودند با شما در دين و شما را از ديارتان اخراج نمودند و معاونت يك ديگر كردند بر اخراج شما و منع ميفرمايد از آنكه دوست گيريد آنها را و آن كسانى كه دوست مىگيرند آنها را ظالمانند . و حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه خود ميشنوم كلام مردى را در مسجد و او مرا دشنام مىگويد و پنهان مىشوم از او به پشت ستون كه مرا نبيند و ايضا فرموده و مخالطه نمائيد با مردم به ظاهر و مخالفت ايشان كنيد به باطن مادام كه حكمرانى بچه بازى است . و ايضا فرمود : ريا با مؤمن شرك است و با منافق در خانه او عبادت است

[1] * ( إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّه أَتْقاكُمْ ) * .

133