و هيچ آيهء نيست كه اول آن * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ) * باشد مگر آنكه على بن ابى طالب عليه السّلام سردار مخاطبان آن آيه و امير و شريف و اول ايشان است .
و هيچ آيه نيست كه بجانب بهشت برد مگر آنكه آن در شأن پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلَّم و ائمه عليهم السّلام است و شيعيان و تابعان ايشان .
و هيچ آيه نيست كه به آتش برد مگر آنكه آن در بارهء دشمنان و مخالفان ايشانست و اگر آيه هاى قرآنى در ذكر اولين باشد ، پس هر چه خوبى در آنهاست جارى است در اهل خير از دين اسلام ، و هر چه بدى باشد جارى است در اهل شر از ملت اسلام .
و نيست در همهء خوبان و پيغمبران به از پيغمبر ما صلى الله عليه و آله و نه در همهء اوصياء افضل از اوصياء آن جناب و نه در همهء امتها افضل از اين امت كه در حقيقت شيعيان اهل بيت آن جنابند نه ديگران نيست در جميع كل اشرار بدتر از دشمنان و مخالفان ايشان .
باب ( سى و چهارم ) اعتقاد در شأن انبياء و رسل و حجج و ملائكه ابن بابويه رحمة الله عليه گويد :
اعتقاد ما در شأن پيغمبران و رسولان و حجتهاى خدا عليهم السّلام آن است كه ايشان افضل از ملائكه‌اند ، و اينكه چون حقتعالى بملائكه فرمود : بدرستى كه من قرار خواهم داد خليفه‌اى در زمين ملائكه عرض نمودند آيا قرار ميدهى در زمين كسى را كه فساد مىكند در آن و خونها

110