آنان معتقد بودند كه در زمان پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) هيچ مصحفى به طور كامل جمع نشده بود ! اگر وجود مصحف عايشه را بپذيريم ، ديگر جايى براى طرح مسأله‌ى تجميع قرآن در زمان دو خليفه‌ى اول و دوم و جان فشانى آنها و تحمل زحمات بر در مسجد براى جمع آورى قرآن ، باقى نخواهد ماند ! پس با فضيلت جمع آورى قرآن توسط ابوبكر و عمر و اين همه روايت و سخن دراين باره چه كنيم ؟ ! !
محكم ترين دليل بر اينكه قرآن ما ، با استفاده از نسخه‌ى على بن ابى طالب ( عليه السلام ) نوشته شده است ، اوصافى است كه اهل سنت در روايات صحيحشان براى مصحف عبدالله بن مسعود ، ابى بن كعب ، ابو موسى اشعرى و مصحف عمر و حفصه و زيد بن ثابت نقل كرده اند ؛ اوصافى كه در قرآن فعلى به چشم نمى خورد و در مقابل توصيفاتى را كه روايات از مصحف على ( عليه السلام ) و قرائت آن مىكنند ، مىتوان در قرآنِ موجود يافت .
قرائت مشهور زمان ما نيز - قرائت عاصم - بر مبناى قرائت على ( عليه السلام ) است چرا كه ابن جبر در نهج الايمان ( 274 ) از اهل سنت به اين اذعان دارد و ابن شهر آشوب در مناقب آل ابى طالب ( 1 / 321 ) مى گويد : « عاصم ، [ قرآن را ] بر ابوعبدالرحمن سلمى خواند و ابوعبدالرحمن گفت : تمام قرآن را بر على بن ابى طالب خواندم ، و مى گويند فصيح ترين قرائت ، قرائت عاصم است چرا كه او از قرآن اصلى مىخواند . » والحمدلله . . .

135