در تهذيب الكمال ( 2 / 272 ) به نقل از محمد بن سيرين بيان شده است كه عثمان بن عفان دوازده نفر از مردان قريش و انصار را براى جمع قرآن دعوت كرد كه ابى بن كعب [1] و زيد بن ثابت نيز جزء آنان بودند . » در نامه‌ى عثمان به شهرها ، نام سه كاتب بيان شده و به وجود افرادى ديگر اشاره شده است . به نظر مىرسد كه اعضاء گروه نسخه بردارى بيش از سه يا چهار نفر بوده اند . سعيد بن عاص ، رييس گروه ، زيد بن ثابت ، برجسته ترين كاتب و حذيفه حلقه‌ى ارتباط ميان صاحبان نسخه ها و كارگروه بود . او بود كه قرآنى را براى نسخه بردارى آورد كه توجه عثمان را به خود جلب كرد ، به طورى كه از محاسن اين نسخه ، در نامه اش به شهرها ياد مىكند ، اين نسخه اى كه توسط حذيفه آورده شد ، همان نسخه‌ى على ( عليه السلام ) بود هرچند عثمان آن را به عايشه منسوب كرد .
نامه‌ى عثمان براى بلاد ، بهترين و محكم ترين دليل بر اين مطلب است كه قرآن فعلى از روى نسخه‌ى على ( عليه السلام ) نوشته شده است . در تاريخ مدينه ( 3 / 997 ) آمده است : « عثمان بن عفان ، نامهاى به شهرها فرستاد كه در آن آمده بود : افرادى از شهرهاى مختلف به نزدم آمدند و قرآن را با هم خواندند و درباره‌ى آن اختلاف نظر شديدى پيدا كردند ، بعضى مىگفتند ما براساس قرائت ابو درداء مىخوانيم و گروهى مىگفتند ما به قرائت عبدالله بن مسعود تلاوت مىكنيم و برخى ديگر قرائت خود را به عبدالله بن قيس نسبت

[1] . محمد ، پسر ابى بن كعب مورد نظر بوده است ، زيرا ابى در زمان عمر از دنيا رفت .

130