بيا و ببين كه علماى بزرگشان چگونه كوركورانه و بدون فكر از آنان تجليل مىكنند . دكتر صبحى صالح در مباحث القرآن ( 77 ) بيان مىكند : « ابوبكر جمع قرآن را تقريباً يك ساله به پايان رساند ، زيرا او پس از جنگ يمامه به زيد دستور جمع آورى قرآن را داد و جمع قرآن بين جنگ يمامه و وفات ابوبكر بوده است ؛ هنگامى كه به ياد مىآوريم ، چگونه اين قرآن در اين مدت كوتاه از روى ورق ، چوب پهن خرما ، صفحات نازك سنگ سفيد ، چوب جهاز شتر و پوست جمع آورى شد ، ناگزيريم در برابر اراده‌ى راسخ صحابه اى كه در راه خدا جان فشانى كردند ، سر تعظيم فرود آوريم و با اين سخن على بن ابى طالب ( عليه السلام ) هم صدا شويم كه فرمود : « خدا ابوبكر را بيامرزد ، او اولين كسى بود كه كتاب خدا - قرآن - را در يك جلد جمع آورى كرد . » ( برهان 1 / 239 ؛ مصاحف ابن داوود / 5 ) تاريخ ، نامِ عمر را به عنوان صاحب اين فكر به ثبت رسانده است ، همان گونه كه براى زيد جايگاه رئيس اجرايى - جمع آورى قرآن - را رقم زده است . . .
دائرة المعارف اسلامى ( Encyclopedia Islam II , P 1130 ) شبهه اى درباره‌ى اين موضوع ايجاد كرده و مىپرسد : آيا عثمان براى نگهدارى مصحف ، [ از حفصه ] سزاوارتر نبود ؟ پاسخ اين سوال منفى است ، البته كه حفصه براى اين كار شايسته تر بود ، زيرا عمر وصيت كرده بود كه مصحف ها را به او بسپارند ؛ به كسى كه همسر پيامبر و مادر همه‌ى مؤمنين بود . »

121