پذيرفت و اين كار را على رغم ميلش انجام داد و در طول ربع قرن ، چهار بار قرآن را جمع آورى كرد !
بخارى در صحيح ( 5 / 210 ) به نقل از زيد مىگويد : « ابوبكر بعد از كشته شدن بسيارى از مسلمانان در جنگ يمامه ، به دنبالم فرستاد ، درحالى كه عمر نزدش بود [ به آنجا رفتم ] ابوبكر گفت : عمر به نزدم آمده و گفته است در جنگ يمامه تعداد زيادى از مردم كشته شده اند و مىترسم قاريان در جنگها [ ى ديگر ] كشته شوند و بسيارى از آيات قرآن بدون آنكه جمع شود از بين برود ؛ بنابراين نظرم اينست كه تو قرآن را جمع كني .
ابوبكر اين گونه گفت و من به عمر گفتم : چگونه چنين كارى انجام دهم درحالى كه خودِ پيامبر آن را انجام نداده است ؟ ! عمر گفت : به خدا قسم اين كار خير است . عمر پيوسته به سراغم مىآمد تا اينكه خداوند براى اين كار به من شرح صدر عنايت كرد و با نظر عمر موافقت كردم .
زيد بن ثابت مىگويد : عمر نزد ابوبكر نشسته بود و سخن نمىگفت و ابوبكر گفت : تو مرد [1] عاقلى هستى و ما به تو بدگمان نيستيم تو كاتب وحى رسول خدا بودى پس كار قرآن را دنبال كن و آن را جمع كن . [ زيد گفت : ] به خدا قسم اگر مرا مجبور به جابه جايى كوه ها مى كردند سخت تر از دستور جمع آورى قرآن نبود ! . . .

[1] . در روايت احمد ( 5 / 188 ) به جاى مَرد ، كلمه جوان آمده است .

118