را به جوانى كم سن و سال سپرد كه مىگفتند يهودى است و نامش زيد بن ثابت بود .
خليفه‌ى دوم حتى كسانى را كه خود او شهادت مىداد كه پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) فرموده ، مسلمانان قرآن را از آنان بياموزند ، از هيأتش راند .
عمر اعلام كرد كه بيشتر قرآن گم شده است اما هيأتش با تمام قوا ، خود را وقف جمع آورى قرآن ، از ميان مردم و آن چه نوشته شده بود ، كرده است .
اما مسلمانان ، آن قرآنى را كه آن هيأت والامقام جمع كرده بودند ، نديدند ! زيرا كه عمر آن را نزد حفصه پنهان كرده بود و هيچ كس آن را نمىديد ، هيأت مشغول جمع آورى و ويرايش ( ! ) آن بود . اما به محض مرگ حفصه ، مروان آن نسخه را به چنگ آورد و سوزاند !
در تاريخ مدينه ( 3 / 1003 ) آمده است : « انس مىگويد : وقتى مروان ، امير مدينه بود ، كسى را فرستاد كه مصحف هاى نزد حفصه را بگيرد و پاره كند ، اما او ترسيد كه اختلافى با قرآن داشته باشد پس آنها را نداد . . .
زهرى مىگويد ، سالم براى من روايت كرد : زمانى كه حفصه فوت كرد ، مروان دستور اكيدى به پسر عمر داد تا نسخه ها را برايش بياورد ، بنابراين تا از دفن حفصه بازگشتند ، پسر عمر نسخه ها را فرستاد ، مروان آن را پاره پاره كرد ، از ترس اينكه در آن چيزى برخلاف آن نسخه‌ى عثمان باشد . » ( مجمع الزوائد : 7 / 156 مىگويد : طبرانى اين سخن را روايت كرده و آن را صحيح دانسته است )

104